За време на војната со терористите во Сирија и во Ирак тенкови беа користени како од страна на владините сили, така и од бунтовниците и терористите.
Користени се тенкови од различни генерации – од повоените до најсовремените за кои блискоисточните пустини и градови станаа пробен полигон. Не може сепак да се каже дека воените дејствија во Сирија радикално се збогатиле со руските воени прашања на тактика при користењето на оклопните машини, пишува рускиот специјализиран сајт vpk-news.ru.
Тие го потврдија само горкото искуство на војната во Чеченија. Нема да има втора Прохоровка За Американците сепак некои аспекти од специфичноста на користењето на тенковите во Сирија и Ирак станаа откритие.
Рускиот блогер Александар Афанасев го превел на руски аналитичкиот материјал на американскиот експерт Крис Ернандес, ветеран од Маринскиот корпус и полицаец од Националната гарда, учесник во воените дејствија во Авганистан и Ирак.
Во него се посочува на лекциите од тековната Блискоисточна војна. Ернандес смета дека веќе не треба да се очекуваат во слични конфликти борби како кај Прохоровка (Курск, 1943 година) или Ел Alamein (Африка, 1942 година).
Не треба да се очекува дека повеќето судири ќе стануваат во практично идеални за тенковите како пустини во операцијата “Пустинска бура” (Ирак, 1991 година). Според експертот, на полицаец ќе им се наметнува да дејствуваат во крајно неповолен пејзаж, меѓу урбаниурнатини како оние во Мосул и Ракка.
Неоперативноста на “Абрамса” е силно претерана и во таквите услови ќе ин дозволат на противниците (терористи или бунтовниците) да се приближат до тенковите на дистанца за “силен оган” и да ги напаѓаат мртвите зони со сите расположливите средства, вклучувајќи со “Молотов коктел и други практични средства.
Во таква ситуација Набљудувачките средства на тенковите – перископи и домет – се сосема доволни за контрола на ситуацијата и борбените машини практично се наоѓаат на слепо. Експертот констатира дека американскиот тенк “Абрамс” е претерано ранлив, особено кај распространети во Блискиот Исток современи РПГ и ПТРК.
Сето ова го прави пешадиското покривање на тенковите најважен и неопходен услов за нивна употреба. Според американскиот ветеран, овие е азбучна вистина и е очигледна за сите во вооружените сили на САД.
Ова е потврдено со огромните загуби на коалицијата Мосул (над 60 тенкови). Американскиот ветеран посветува посебно внимание на оружјето на тенкот. Сега екипажот на “Абрамс” се потпира нао една пушка М-4, останатите вели полицаец се вооружени со пиштоли.
При тоа тие практично немаат потребните навики за пукање со пушка, со нив не се одржува настава и огнена подготовка. Според Хернандез, оваа ситуација е неприфатлива. Крис Ернандес завршува со прегледот со неколку патетични повицит кон раководството на Копнените сили на САД “да научат сириските лекции”.