Ви пренесуваме дел од колумната на Џабир Дерала за Цивил Медиа:

Денот е долг и здодевен за едно младо момче од западните рурални краишта на Македонија. И тој и неговите другари живеат со своите семејства, со многу членови од три генерации – баби и дедовци, мајки и татковци, браќа и сестри. Имаат голем двор во кој има две речиси идентични куќи на по два ката, на двајцата браќа, татко му и чичко му. Иако изгледаат големи, куќите се прилично тесни. Особено во зима, бидејќи греењето е сѐ поскапо, а ѕидовите немаат добра изолација. Се греат на дрва што ги купуваат од дрвокрадците.

Постарите двајца браќа му се во Швајцарија, работат градежништво. Од раскажувањето по дома дознава дека порано праќале повеќе пари, ама последниве години малку послабо. Едниот се ожени пред неколку години со девојка од селото. Свадбата беше многу голема. Многу гласна музика и многу пукање. Другиот, инаку единствен што заврши школо и тоа за градежен инженер, се ожени со тамошна, Швајцарка. Не правеа свадба, само дојдоа на вечера дома. Тогаш немаше пукање. Имале ручек и во Швајцарија, на кој отидоа неколку постари претставници на семејството. Многу убави работи кажаа кога се вратија, ама се пожалија дека немало свадба, а на ручекот немало ни музика.

Кога се јавуваат на скајп, тоа се бескрајни семејни сеанси. Браќата зборуваат сѐ почуден албански, измешан со странски зборови, посебно постариот брат, оној што се ожени со Швајцарка. Нивниот син не знае албански.

Нема работа. Веќе одамна немаат имот, го продале на времето за да изградат куќи и да отворат бизнис, ама слабо оди. Само куќите останаа. Татко му работи како дистрибутер, вози низ цела Македонија. Сестра му оди во основно училиште, клинка, речиси не ја гледа. Таа е најчесто со мајка им, по дома. Од сите што живеат во двете куќи во големиот двор, работи само татко му. Ама се живее некако. Најмногу помагаат неговите двајца браќа од Швајцарија и братучед му од Америка.

Секој ден оди во чајџилница. Додека постарите пијат чај и играат домино, помладите се на Фејсбук, седнати заедно, но секој со својот телефон, на својот профил. Коментираат коментари. Ако некој во друштвото нема фотка со албанско знаме, се бара начин тој голем „пропуст“ да се надомести. Повеќето другари имаат фотка на која се завиткани со знамето или го веат на некој настан, протест или партиски митинг. Мразат каури или шкавели, како што ги нарекуваат. Под шкавели подразбираат Македонци и Срби. Имаат и други погрдни зборови за своите македонски сограѓанки и сограѓани. Кога сакаат да звучат пристојно и учено, ги нарекуваат Славо Македонци. Ама тоа е ретко. Ги викаат и Бугари.

Не си одат по гости, освен за прослави. Тесно е по куќите, а секогаш се таму мајките и бабите. Понекогаш дедовците ќе измислат некоја работа по дворовите, па мора да го потрошат цел ден на апсурдни задачи.

Кога има нешто повеќе пари, оди в град со другарите. Неговите никогаш не му го дале стариот, бордо опел, ама има другарчиња во друштвото чии родители имаат нешто повеќе пари, па им ги даваат колите на децата. Тоа е најдобар начин да се стаса до блискиот град, да отиде во кафич или диско. Тој и неговите другари одат само во чисти кафичи, каде што не се мешаат со Македонци. Такви мешани кафичи имало само во Скопје, Алах да те сочува! Велат дека има и во Тетово, Гостивар и Куманово, ама не бил во таков кафич.

Целата колумна на Цивил Медиа на следниот линк.