Сите сме се смееле на глетката на две кучиња кои си мирисаат во задниот дел. Тоа е хумористична глетка за нас луѓето, но всушност им помага на кученцата прилично добро да се запознаат. Сега, за жал, новото истражување покажува дека шмркањето или лижењето на гениталиите на други кучиња може да предизвика необичен вид на рак наречен, кучешки трансмитивен венеричен тумор (КТВТ) кој се пренесува од интимните делови на едно кученце до носот или устата на другото кученце.
Важно е да се напомене дека наодите на Универзитетот во Кембриџ, исто така, покажуваат дека машките кучиња имаат четири до пет пати поголеми шанси да се заразат со оро-назалната разновидност на преносливиот венеричен тумор од кучиња отколку женските. Зошто родовиот јаз е толку голем? Бидејќи машките кучиња имаат тенденција да поминуваат многу повеќе време на лижење и мирисање на гениталиите на женските кучиња отколку обратно.
КТВТ е многу заразна и може да се пренесе помеѓу кучињата преку физички контакт. Живите канцерогени клетки всушност физички се „пресадуваат“ од едно на друго куче. Во повеќето случаи, КТВТ се шири за време на сексуалниот однос и влијае на гениталиите на кучињата, но во некои случаи се шири на носот, устата и кожата.
За целите на овој проект, истражувачите анализираа база на податоци од речиси 2.000 случаи на КТВТ од целиот свет и забележаа само 32 КТВТ тумори кои го вклучуваат носот или устата. Од овие 32 случаи, 27 биле кај машки кучиња.
„Откривме дека многу значителен дел од назалните или оралните тумори кај кучешкиот пренослив канцер се кај машките кучиња“, рече првиот автор на студијата д-р Андреа Стракова од Факултетот за ветеринарна медицина на Универзитетот во Кембриџ.
Колку е чест КТВТ кај кучињата?
Овој чуден вид на рак датира од илјадници години на едно куче. Неверојатно, ракот ја преживел смртта на првобитното куче и оттогаш се шири од куче на куче. Денес, тој се наоѓа во популации на кучиња ширум светот и се верува дека е најстарата и најчеста лоза на рак позната во природата. Покрај тоа, таа е најчеста во земјите со популација на кучиња во слободен опсег.
„Иако ракот што може да се пренесе кај кучињата може да се дијагностицира и третира релативно лесно, ветеринарите во Велика Британија можеби не се запознаени со знаците на болеста бидејќи тоа е многу ретко овде“, додава д-р Стракова. „Сметаме дека е важно да се разгледа КТВТ како можна дијагноза за орназални тумори кај кучињата. Третманот е многу ефикасен со користење на единствен режим на хемотерапија со винкристин, а поголемиот дел од кучињата закрепнуваат“, додава таа.
Вообичаени симптоми поврзани со оро-назалната форма на КТВТ вклучуваат отежнато дишење, кивање, ‘рчење, назален деформитет и крвав/друг исцедок од носот или устата.
Студијата е објавена во списанието „Veterinary Record“.