Во Кривичниот суд денеска продолжи судењето за случајот со грабнувањето и убиството на Вања Ѓорчевска, а во фокусот на вниманието беше сведочењето на нејзиниот татко, Александар Ѓорчевски. Тој е обвинет за давanje информации на првообвинетиот Љупчо Палевски за моментите кога Вања излегувала за училиште, со цел да биде грабната.
Александар влезе во судницата со емоции, признавајќи дека не е сигурен во својата психичка спремност да даде исказ. „Не сум сигурен психички колку сум спремен, но сакам да го кажам своето“, изјави тој, додека солзите му се тркалаа по лицето. „Немам никаква инволвираност со овие луѓе. Забележав дека не чувствуваат ниту вина, ниту покајание“, додаде тој.
Во текот на сведочењето, Александар истакна дека обвинетите покажуваат знаци на гнев и разочарување. На прашањето на адвокатот Владимир Туфегџиќ за познавањето на обвинетите, Александар одговори дека не може да ги гледа, па дури и мижи за време на судењето. „Само знаев за инцидентот во близина на објектот ‘Тифани’, но Палевски го познавав само како Упа. Дознав за него вечерта кога ме задржаа во полициската станица“, рече Александар.
Тој се отвори и за своето минато, признавајќи дека бил нарко зависник во периодот од 1993 до 1995 година. „Побарав помош од семејството и најдов клиника за детоксикација во Турција. Потоа се рехабилитирав и немам никакви контакти со супстанцата од тогаш“, објасни Александар, нагласувајќи дека не бил финансиски оптоварен и дека никогаш не би учествувал во грабнување на своето дете.
Тој исто така додаде дека немал долгови и дека си дал отказ девет месеци пред грабнувањето на неговата ќерка, потврдувајќи дека не постоела никаква материјална причина за таков чин. Сведочењето на Александар остава силен впечаток и дополнително ја комплицира динамиката на случајот, со оглед на емоционалната тежина и историската позадина на семејството.