Автопатиштата и вијадуците се амблемот на италијанската модернизација во 1920-тите, имено, првиот европски автопат беше отворен во Италија, потсетува Дојче Веле.
Но, денес, колабираниот Виадукт во Џенова станува амблем на италијанскиот ќор-сокак, пишува Матијас Руб во коментар на ФАК.
Autostrade – автопатиштата на Италија. Според нивниот дизајн, тие ја отелотворуваат гордоста на нацијата и се излив на волјата за модернизација. Автопатиштата ги поврзуваат индустриските и земјоделските центри во северниот дел на земјата со пазарите низ Алпите. Тие помагаат во надминувањето на огромните разлики помеѓу задната Јужна Италија, заедно со медитеранските острови и развиениот Север. Тие ги земаат туристите на италијанските плажи.
Мусолини, фашисти и автопати
Првиот европски автопат беше отворен во Италија во 1924 година. Ги поврзува Милан и Варезе. Мусолини и фашистите се возбудени градители на автопати. На автопатиштата тие гледаат како сведоштво за инженерската уметност и индустрискиот дух карактеристични за модерните синови на древниот Рим.
Економското чудо по Втората светска војна даде нов импулс за изградба на автопати. Денес, Италија има мрежа од автопати долги 6.700 километри.
Бела Италија!
Автопатот одамна не е само мулти-лента патека артерија. Различни локални деликатеси се нудат на секој празник, а билбордите и билбордите ги информираат туристите за околните атракции, потсетувајќи ги сите: “Вие сте во прекрасна земја!”
Автопати веќе долго време се финансирани и изградени од приватни оператори за чии заеми државата гарантира, така што отсекогаш биле плодна основа за корупција, измамници, бирократија и територијални војни. На крајот на краиштата, се разбира, секој дел, секој тунел, и секој еден од вијадуците е еден ден завршен – со долго задоцнување и многу поскап од планираното.
Трагедија во Џенова – праисторија
Зошто урнатиот мост во Џенова, изграден во 1967 година, се распаѓа – експертите допрва треба да се воспостават. Кога го открил пред повеќе од пет децении, неговиот дизајнер и градител Рикардо Моранди бил визионер во мостот и ги извезувал неговите домети на армирано-бетонски конструкции во Латинска Америка и Африка. Оттогаш, сообраќајот на Моранди мостот се зголемил три пати во споредба со очекуваното максимално оптоварување. Мостот е зајакнат неколку пати.
Со текот на времето, сепак, како што традиционално најбогатиот град Џенова, така и регионот Лигурија, пак и цела Италија, го подзгубија оној пионерски дух и волја за модернизација. На едно место еколошка иницијатива ќе протестира против транспортната политика, на друго место пак наместо целосна санација ќе се задоволи само со закрпи поради потребата од штедење. Граѓански здруженија луто и со целосна основа ќе ги осудат корумпираните политичари. Потоа ќе дојдат нови политичари, но брзо ќе се покаже дека и тие се исто толку корумпирани колку претходните …
Симбол на колапсот на целото општество
Подемот на популисти од петте ѕвезди и десничарската “Северна лига” во текот на изминатите десет години, исто така, е реакција на ќор-сокакот во земјата. Во Италија има само долг, дефицит и сеприсутно разочарување од политичката елита – ништо друго. Економскиот раст, верувањето во иднината – сите се химерари. Дали е чудно што катастрофата во Џенова стана симбол на колапсот на целото општество?
Да, сегашната коалиција на леви и десни популисти не е одговорна за маките на италијанската инфраструктура. Оваа држава е наследство на владите на моќните леви и десни партии кои владееле со земјата со децении. Сепак, во текот на изминатите години, “Северна лига” учествуваше во неколку централно-десничарски коалиции, така што не може целосно да ја избегне одговорноста. Левицата “Пет ѕвезди” треба да се запраша дали неговиот тврдоглав отпор кон многу големи инфраструктурни проекти не го вклучува автоматски во надпартискиот логор на ќор-сокакот.
Циклизам на Сальвини
Сега министерот за внатрешни работи, Матео Салдини од Северната лига, уште еднаш фрли рака на владата во Рим дека нема да ги почитува буџетските регулативи во Брисел. Владата нема да попушти на надворешна принуда, но ќе се грижи за безбедни патишта и училишта и потребните инвестиции. Сепак, вистински цинизам е да го поврзете мостот со правилата за финансиска дисциплина на ЕУ! Бидејќи италијанската инфраструктура има голема корист од структурната помош на ЕУ со години. Корените на проблемот се во Рим, а не во Брисел.
Дали трагедијата во Џенова навистина ќе доведе до инфраструктурна офанзива на сите политички сили и пораст на самодовербата на Италијанците како модерна индустриска нација – ова во моментов е сомнително. Бидејќи партиските напади беа продолжени пред спасувачките тимови ги пронајдоа сите жртви под урнатините. Најсоодветни зборови за ова беа на претседателот Серџо Матарелла. Тој ја нарече катастрофата “ужасна и апсурдна”, додавајќи: “Италијанците имаат право на модерна и ефикасна инфраструктура за да ја осигурат нивната безбедност во секојдневниот живот!”
По трагедијата во Џенова, задачата со која се соочува Владата тешко може да се формулира на поедноставен и побрз начин./DW