Со вклучувањето на Русија во сирискиот конфликт во 2015 година, го смени текот на граѓанската војна во земјата. Русија, заедно сo Иран, успеа да го промени текот на борбите во корист на сириските владини трупи. И сега, како што се случи, Русија бара излез од бојното поле.
Москва не сака да пропадне во сирискиот конфликт, но и не да се лиши од успесите кои таа ги постигна таму, a тоа е зајакнување на своето присуство во земјата и заземање позиции кои нејзe и дозволуваат да ја игра најважна улога во регионот.
За таа цел, Русија активно ја поддржува употребата на стратегијата за “поделба и освојување” за своите ирански и сириски сојузници. Отпрвин таа ќе го потиснува отпорот на сириската влада, нудејќи им на востаниците и на оние кои им даваат поддршка, да создадат зони за деескалација за да бидат замрзнати клучни станици во реоните на борбени дејства. Кога како резултат на создавање на зони за деескалација ќе биде ослободено доволно количество персонал, Русија ќе премине во офанзива против важечките во земјата екстремистички групи, расположени да водат непомирливи борба – такви како “Исламска држава” (ИД). Оваа стратегија досега дозволила руските трупи и верните сили на Дамаск поддржани од Иран да го пренасочат своето внимание кон
борбата со опозициските сили во западна Сирија, со цел да се фати колку што е можно поголема територија во источните делови на земјата, напуштени од екстремисти на ИД.
Но, Москва почнува да сфаќа дека постигнувањето на своите цели во Сирија ќе биде многу посложено отколку што се очекуваше. И покрај очигледните предности на Русија во Сирија, почнаа да се појавуваат недостатоците од нејзиниот “план за повлекување”.
Зоните за деескалација кои беа формирани во согласност со договорите постигнати во текот на првите кругови од преговорите во Казахстан, практично престанаа да ја извршуваат својата функција – таму прекинот на огнот веќе не се почитува. Делумно, проблемот е што независните бунтовнички групи во овие региони не се подготвени да ги почитуваат надворешните притисоци.
На пример паравоената организација «Хајот Тахрир аш-шам» одбија да го признаат преговорите за прекин на огнот и започна посамоуверени операции против позициите на приврзаниците на режимот во провинцијата Хама од својот укрепен пункт во соседната Идлиб. Па дури и руските сојузници ја попречуваат реализацијата на нејзините планови. Иако иранските и сириските власти ја разбираат логиката на руската стратегија, тие не сакаат да се откажат од своите претензии кон териториите контролирани од силите на опозицијата, и не брзаат особено да ги прекинуваат воените дејствија.
За Техеран и Дамаск, за разлика од Москва, оваа војна е сериозна и долго, поради што тие ќе војуваат до целосна победа. Поради тоа лојални на Дамаск сириски сили продолжуваат да нанесуваат удари по позициите на бунтовниците на Исток – особено во Џобар и источните региони на Гута.
Освен со неуспех во зоните на деескалација Русија исто така се соочува со проблеми кои произлегуваат поради начинот на кој
лојални на Асад војници се придвижуваат со нејзина поддршка на Исток кон ирачката граница. Москва се иритира, на пример, од тоа дека движењето на лојаналните на Дамаск сили во насока Дејр-ес-тешко може да блокираат војниците на
Сириска арапска коалиција (кеса), поддржаи од САД , кои презеле операции по реката Хабур. Додека тие успешно се придвижуваат напред, лојалните делови на Дамаск прават контранапади на ИД , што доведе до значителни загуби во целата обемна источна зона на борбени дејства.
Русија плати за тоа висока цена – како резултат на ударите на терористите загинаа високи руски офицери, вклучувајќи и еден генерал-полковник. Покрај тоа, на 3-ти октомври, ИД покажа видео со двајца заробени Руси – можеби платеници од приватна воена компанија. Русите биле фатени во неодамнешна воена операција, наводно од страна на терористите.
За Русија, ситуацијата уште повеќе се зголемува со фактот што популарноста на “интервенцијата во Сирија” кај Русите опаѓа.
Според податоците од истражувањето на јавното мислење од Центарот Левада, независна организација за социолошки
истражувања, учеството на Русија во сириската граѓанска војна го поддржува помалку од една третина од Русите, додека во 2015 година тоа беше поддржано од 2/3 од Русите. Демонстрации низ цела Русија демонстрантите се појавуваат на постери кои ја повикуваат владата да ја прекине оваа скапа воена кампања и да ги канализира ресурсите за да ја нахрани својата
нација. Со цел да ги зајакнат своите позиции пред изборите во 2018 година, руските лидери ја истакнуваат важноста на сириската мисија,
Сепак, без оглед на тешкотиите тие ќе продолжат и во иднина да го попречуваат планот за повлекување од Сирија, а Москва едвај во блиска време ќе се откаже од оваа стратегија. За да влијае на конфликтот, Русија и понатаму ќе
комбинира воениот притисок врз востаничките сили и дипломатската работа меѓу оние кои го поддржуваат овие сили, како и меѓу своите сојузници. Дури и ако на тој начин биде невозможно прекинувањето на војната во Сирија, Москва би можела да се обиде да го сведе конфликтот до такво ниво, при што на неа да не и се наметнува да врши толку обемни и големи воени задачи.
………………………………….
Агенција Стратфор