„Ротшилд кој не е богат, не е Евреин, не е филантроп, не е банкар, не е вреден, не води одреден начин на живот, не е Ротшилд“, рече баронот Едмонд де Ротшилд.
Тој е јунак на менувачот од еврејското гето во Франкфурт на Мајна и најбогат човек на Франција по кралот.
Минаната недела се појавија информации дека семејството Ротшилд ја преземаат на себе обврската да го реформираат гасно-транспортниот систем на Украина, најважното претпријатие кое го поседува оваа држава.
Поточно, се работи за „Ротшилд траст“. Како што се случува често, оваа информација ги заинтересира како сериозните медиуми така и теоретичарите на заговори кои во тоа видоа некоја задна намера на овој легендарен финансиски клан.
„Ротшилд секогаш ја сметале Европа за свој феуд. Била извршена поделба на сфетите на влијание, извесна непишана конвенција со Рофелер, кои за себе ја зеле западната полутопка, додека Ротшилд го зеле источниот дел, односно Европа и Азија. Азија. Е традиционално нивна уште од 19 вел, кога, меѓу другото, одиграле значајна улога во Опиумските војни (1856-1850) со Кина. Тие и денес, јасно се гледа, се активни во Кина. Во тој дел од светот секогап имале јаки упоришта – Сингапур и Хонконг, кои исто така се нивни феуди“, вели економистот Валентин Катасонов, од престижниот руски универзитет MGIMO.
Меѓутоа, он смета дека влијанието на Ротшилд денес е многу стабилно. Не во финансиски поглед колку во политички. Тоа што Емануел Макрон, штитеник на Ротшилд, победи на претседателските избори во Франција, не ја покажува моќта на овој клан, туку немоќта на Европа.
„Европа е толку слаба што такви карикатури како што е Макрон стануваат претседатели. Тоа не покажува дека Европа е во криза, туку пред смрт“, вели тој.
Иако ова семејство последните 30 години, колку што се објавува листата на најбогати луѓе во светот, ни еднаш не се појави меѓу 2.000 милијардери, не треба да се мисли дека тие пари исчезнале. Напротив. Во современиот свет се проценува дека богатството на кланот Ротшилд изнесува околу 3 билиони долари, еден билион помалку од Рокфелер.
„Ротшилд низ историјата неколкупати се изгореле, особено за време на Втората светска војна, и сфатиле дека мора да станат поскромни. Деветнаесеттиот век претставуваше нивни врв. Во тоа време се зборувало: „Ако постојат живи богови-тоа се Ротшилд“. Меѓутоа, веќе од Првата светска војна почнале поскромно да се однесуваат, а по Втората потполно се повлекле од јавноста“, вели рускиот економист.
Можеби се повлекле од јавноста, но не и од финансискиот пазар. Тие останаа да фигурираат низ трустови и добротворни фондови. Се смета дека токму семејството Ротшилд ги смислиле трустовите заради скривање на својот капитал.
„Тоа се институции кои се појавиле децении пред ткн. офшор сметки. Од почетокот на 20 век создадена е специјална институција – труст – договор со доверливо управување. Без транспарентност. Тоа сè уште и добротворните институции, чиј капитал се наследува. Тие имаат двојна намена – од една страна, тоа е скриено место каде може да се чуваат милиони и милијарди, а од друга страна, преку нив се плаќа изведување некои деликатни операции“, објаснува Карасонов.
Што се однесува до слабоста на овој клан, рускиот стручњак ја гледа низ девизно-финансискиот модел, кој е створен во светот.
„Знаеме дека последниот модел е Бретон-Вудс за златниот стандард на доларот кој настанал како компромис меѓу две групи, Ротшилд и Рокфелер, затоа што по Втората светска војна Рокфелер станале главни акционери на американските Федерални резерви, додека Ротшилд традиционално останале главни на пазарот на злато. Самиот назив „златен стандард на доларот“, покажува паритет на договорот на двата клана. Она што се случило во 70-тите години – напуштање на златниот стандард на доларот – водело кон слабеење на кланот Ротшилд, затоа што златниот долар станал хартиен долар. Иако за тоа никој не пишувал, нема документација, сепак има значи дека Ротшилд биле потиснати“, вели тој.
Меѓутоа, денес златото пак е во мода. Пак место хартиени долари на пазарот на резервни валути се бара унца повече од благородниот метал. Тоа е инструмент кој го нема никој, па ни Рокфелер. Во тоа Ротшилд се монополисти во светот.
Воскреснување на валутата на Ротшилд
За наредната 2018 година, најавени се сериозни промени во сферата на валутите. Уште во 1988 година британскиот весник „Економист“, поврзан со Ротшилд кланот, предвиде дека за 30 години ќе се појави наднационална валута која ќе се вика „Феникс“.
„Може да дојде до сериозни иновации во сферата на валутите. Не знам дали ќе се појави некоја наднационална валута, но може да се каже дека таа веќе се појавила, и тоа во 1969 година, Тогаш почнала експериментална мисија на наднационална валута“, појаснува економистот.
Се работи за специјално право на влечење (скратено SPV, Special Drawing Rights — SDRs) кое има улога на пари во Меѓународниот монетарен фонд, кој се користи како средство за плаќање во меѓународни финансиски трансакции (покрај американскиот долар и златото), па затоа се вика хартиено злато.
Во првата половина на 70-тите, било планирано да се замени Бретон-Видскиот систем со наднационална валута. Меѓутоа, тогаш победил друг алтернативен модел, модел на хартиен долар, односно нафта долар. Ротшилд, тогаш ја изгубиле битката со Рокфелер, кои се ослободиле од златото.
Наднационалната валута е уште еден чекор кон уништување на националните држави, кон глобализација. СО нова валута, Ротшилд би можеле да се вратат во голем стил.
„Ротшилд како и сите милионери, се космополити. За нив секој национализам, национален суверенитет, е зло кое им попречува во нивните планови – да господарат со светот. Затоа и во Украина и во Русија ќе направат се да ги ослабат државите. Тоа се гледа со голо око. Некаде тоа го прават отворено, а некаде користејќи го фондот на Џорџ Сорос „Отворено општество“. Не е тајна дека Сорос е потрчко на Ротшилд. Тој добива команди од своите господари. Сега доби наредба да префрли поголем дел од својот капитал во фондот на „Отворено општество“, кој ја поткопува секоја држава. Секаде целта е иста: слабеење на државата и нејзиниот суверенитет“, додава тој.
Се се менува во светот, само кланот Ротшилд е оној кој останува ист и ги менува другите. Тој само малку се притајува и пак се враќа. Кога сопругата на основачот на династијата Маер Амшел Ротшилд ја прашале во 1830 година дали ќе има војна, таа одговорила: „Моите синови нема да дадат пари за неа“. Значи, ќе има војна тогаш кога тие ќе одлучат. А така е и во војна и во мир.