ИАКО е разбирливо дека секој родител го губи трпението со своето дете од време на време, истражувањата покажуваат дека најлошото нешто што можеме да го направиме е да му викаме. Психолозите објаснуваат дека секој тип на викање води до бројни негативни последици, а тоа всушност му се случува на детето кога родителите му викаат.
Викањето на родителите всушност се брои како вербална злоупотреба, според Parenting for Brain. Тоа покажува дека родителот не е способен да ги контролира сопствените емоции, туку ги изразува преку гнев. Кај детето буди чувство на помала вредност, но и вознемиреност бидејќи не знае што може, а што не може во близина на родителите.
На ист начин, детето може да се повлече во себе поради викањето на родителот. Веќе нема да биде искрен и толку отворен кога се во прашање неговите чувства бидејќи ќе се плаши од реакцијата на родителите. Наместо тоа, ќе почнат да се повлекуваат во себе, но и да избегнуваат секојдневни активности или хоби во кои уживале, објаснуваат психолозите.
Други последици вклучуваат ниско ниво на самодоверба, проблеми со менталното здравје, проблеми со однесувањето како агресивност или злоупотреба на врсниците, но и полоша физичка состојба. Имено, истражувањата покажале дека редовното изложување на викање кај децата предизвикува стрес, а тоа влијае на реакцијата на организмот да биде почувствителен на болести и го ослабува имунитетот.