Војниците  од приватните пара руски армии се заканија дека ќе поднесат меѓународно барање за легализирање на нивниот статус. Ова е уште еден знак дека режимот на Путин слабее, вели Константин Егерт во коментарот за Дојче веле .

“Ние сме родени, за да се исполни визијата на Кафка” – поради честата употреба овој виц ја  загуби острината во путиновата Русија. Но, во еден поглед е многу точна. Последната потврда на тоа дека “во секоја шега има одредена доза апсурд”, е барањето на делегатите на Обшторуското офицерско  собрание дека  пред меѓународниот кривичен суд во име на оние кои служеле во приватните воени и безбедносни компании ќе   поднесат претсавка и ќе започнат постапка против сопствениците на овие компании и против сите оние кои соработуваат со нив. (алудира на  – руските власти.)

“Туристите” од приватни војски и “црните пари”

Средбата на офицерите беше усвоена под невообичаено провокативното мото: “Приватните армии, Оружјето на армијата -” Не се поклопуваат “. Ако го земеме ова мото на основната идеја, тоа е толку едноставно и логично што е можно. Учесниците во приватни воени компании инсистираат на легализирање на нивниот статус и на државни привилегии, бидејќи веруваат дека во повеќето случаи вршеле државни задачи. Сега ситуацијата е парадоксална. Илјадници таканаречени “волонтери” кои се бореа во Сирија, Централноафриканската Република и други земји, учествуваа во руско-украинската војна во Donbass и добија пари за тоа. Официјално, тие живеат како обични граѓани некаде во Перм или Партизанско и одат во странство едноставно како туристи. Ако државните власти одеднаш “разберат” за тоа што е и каков е тој  туризмот, тие мора да ги стават “волонтерите” во затвор. Рускиот закон забранува вработување , ама  руските платеници сакаат да добијат легален статус, каков што имаат и борците на американските приватни воени компании од ваков вид на Blackwater кои работат за државни институции како Министерството за одбрана и ЦИА.

 Тие сонуваат за договори, осигурувања, повреди, а не “пари во плико”. Освен тоа тие се сомневаат дека сопствениците на руските приватни воени и безбедносни компании им плаќаат многу мал дел од она што го добиваат од својот главен работодавач Кремљ и сродни бизнис-структури. 

Упатувањето на меѓународниот кривичен суд е сигнал на “туристите” кон Путин: “Или Русија ќе не признае официјално, или ќе има скандал!”  

Тајната војна со Украина може да стане очигледна на суд

Ако платениците всушност ангажираат адвокати и го доведат случајот со максимален публицитет, тогаш истрагата за падот на малезискиот  Боинг над Донбас ќе се дополни со такви галама што    можат да го забрза  и продлабочи целиот скандал.. Парадоксот на ситуацијата е дека рускиот режим не сака формално да ги признава приватните воени и безбедносни компании. Тоа признавање би предизвикала моќен удар врз концептот за хибридната војна и различните варијации на темата дека “тие не постојат” во Украина, Сирија и Централната африканска република. Бидејќи наемнштвото платеници  во Русија престана да биде привилегија на единици идејни романтичари, или психопати кои во 1990-те години отидоа да војуваат за српските “браќа” на Балканот. Судејќи според информациите што станаа јавни во последниве години,има  „илјадници приватните воени и безбедносни компании се огромна црна дупка со црни пари, кои на крајот се трошат не само за одржување на борците на Асад за сепаратистите во Доњецк и Луганска, но и во заштита на конкретни бизнис-интереси на конкретни и многу блиски до Кремљ “Другарчињата”. Во руските медиуми, името на таканаречениот “Кремљ-готвач”, бизнисменот Евгениј Пригорин, никогаш не беше споменаот. Во Русија, не само варењето, туку и вооруженото насилство веќе е приватизирано од страна на Кремљ. 

Наемничарскиот скандал е повеќе од индикативен.

Лек за историја на Кремљ

Има уште нешто интересно во целата приказна. Повеќето борци од приватни воени претпријатија се поранешни офицери со проруски, империјални и ултра-патриотски уверувања. Тие се поддржувачи на политиката на Путин и на самиот претседател на Руската Федерација. Покрај тоа, врз основа на нивната поранешна и актуелна окупација, тие се најпопуларните поединци. И фактот што тие вложуваат ултиматум во Кремљ е извонреден настан. 

Професионалните “војници на среќа” не се белата интелегенција со бели ленти или хип-хоп постери.  Тие се сила која сака и може да си ја земе правдата. Доколку е потребно користење на професионални навики. И ако тие одат на симболичниот плоштад сега, работите во руската држава не одат на начинот на кој тоа го  сакаат од сегашниот режим.

Во 1950-тите, Организацијата за вооружени тајни (ОАС) беше основана во Франција. Основата на оваа организација претставуваше воени ветерани во Алжир кои се бореа против независноста на земјата. Овие ветерани дејствувале и во Алжир и во Франција. Тие ги поразија бранителите на независноста, втурнувајќи се во седиштето на нивните непрофитни организации. Кулминација на нивните борби, која заврши со целосен пораз на ОАС, беше атентатот на претседателот Шарл де Гол на 22 август 1962 година во париското предградие на Кламар. Настаните од тоа време се во сржта на класичниот трилер на Фредерик Форсит “Денот на Чакалот”.

Знам дека Франција, пред шеесет години, е различна од денешната Русија. Знам дека Donbass не е Алжир, а историјата никогаш не се повторува. Но изјавата на волонтерите од приватните воени компании ме натера да го барам романот во мојата библиотека. Во секој случај. Се надевам дека не треба да го препрочитувам! ,вели авторот Константин Егерт/DW