Проблемите поврзани со слабиот и некавалитетен сон може да го зголеми емоционалниот стрес кај една личност за една третина, според новото истражување на научниците од Беркли, Калифорнија.
Тие неодамна спроведоа студија со цел да утврдат колку сиромашниот и лошиот сон можат да влијаат на менталната состојба на една личност.
За време на студијата биле интервјуирани скоро 330 луѓе на возраст меѓу 18 и 50 години и нивните резултати биле објавени во стручното списание „Nature Human Behaviour“.
Во првиот дел од студијата, научниците користеле МНР и полисонографија (студија за спиење) за мерење на мозочните бранови кај 18 млади возрасни лица додека гледале некои емотивни видеа. Потоа за прв пат беа следени по квалитетно и добро ноќно спиење, а втор пат после непроспиена ноќ.
Набргу по прегледувањето на видеата, од учесниците во студијата се побарало да пополнат прашалник за проценка на нивото на стрес, пишува Индипендент.
Научниците откриле дека, по неквалитетниот сон во текот на ноќта, медијалниот префронтален кортекс во мозоците на субјектите, што придонесува за олеснување на вознемиреноста, не функционира како што треба. Во исто време, тие откриле дека „подлабоките“ емоционални центри на мозокот се преактивни.
Резултатите беа реплицирани во друга студија која вклучува 30 субјекти во нивните дваесетти, триесетти и четириесетти.
Во исто време, беше спроведена и интернет-студија за мерење на квалитетот на спиењето и нивото на вознемиреност кај 280 млади и средовечни лица во период од четири дена.
Се покажа дека слабото спиење го зголемува емоционалниот стрес кај некои поединци за дури 30 проценти.
Професорот Метју Вокер, еден од авторите на студијата, рекол дека неговите колеги биле во можност да идентификуваат нова функција на длабокиот сон, што ја намалува вознемиреноста во текот на ноќта со реорганизирање на врските во мозокот.
Д-р Ети Бен Симон, еден од авторите на студијата, рече дека студијата сугерира дека недоволното спиење ги зголемува нивоата на вознемиреност и обратно, дека длабокиот сон придонесува за намалување на овој вид стрес.
“Луѓето кои страдаат од анксиозни нарушувања редовно се жалат на нарушувања на спиењето. Но, подобрувањето на квалитетот на спиењето ретко се смета за клиничка препорака за намалување на вознемиреноста. Нашата студија не само што воспоставува каузална врска помеѓу спиењето и анксиозноста, туку и го препознава типот на длабок сон што ни е неопходен за смирување“, рече Симон.
Бројни адолесценти на возраст меѓу 12 и 18 години треба да спијат помеѓу осум и девет часа во текот на ноќта, а на возрасните на возраст меѓу 18 и 65 години се препорачува да спијат седум до девет часа.
Една неодамнешна студија откри и дека спиењето во текот на ноќта помалку од шест часа може да го удвои ризикот од рана смрт кај луѓе кои страдаат од хронично заболување.
Ефектите од несоница следниот ден се чувствуваат како замор. Заморот е физички и психолошки феномен, што се одразува на концентрацијата, нарушено внимание и меморија. Ненаспаноста кај човекот предизвикува тој да прави грешки полесно, несигурен е и раздразлив. Истовремено, толеранцијата на стрес е намалена.