Неодамнешниот напад врз клучна руска железница во Сибир не е само едноставен чин на саботажа, туку чин што фундаментално ја менува глобалната перцепција за војната во Украина.
Според Глен Хауард, раководител на американски тинк-тенк, настанот докажува дека конфликтот повеќе не е регионален, туку се претворил во тотална евроазиска војна.
Хауард, искусен стратег за Русија, презентираше драматична анализа што го преобликува сегашното разбирање на војната во Украина.
Според него, неодамнешниот напад на украинската разузнавачка мрежа врз Транссибирската железница, на неверојатни 6.000 километри од фронтовската линија во Донбас, претставува пресвртница со далекусежни последици.
Хауард тврди дека овој напад не е изолиран инцидент, туку клучен момент што докажува дека војната влегла во нова, поопасна фаза.
Тоа повеќе не е конфликт ограничен на Источна Европа; фронтот на оваа војна сега се протега низ целиот азиски континент, поврзувајќи ги европските и индо-пацифичките стратешки области на начин што претходно се сметаше за незамислив, пишува „Киев пост“.
Овој смел напад врз витална логистичка артерија на Русија е само кулминација на поширока и систематска кампања на саботажа што Украина ја спроведува длабоко на руска територија, со посебен акцент на Далечниот Исток.
Претходните напади, кои беа насочени кон стратешки важни цели како што се рафинерии за нафта и фабрики за муниција, веќе сигнализираа промена во украинската тактика.
Сепак, нападот врз Транссибирската железница ја крева оваа стратегија на сосема ново ниво.
Успешното извршување на операција на толку голема далечина ја покажува големата способност на украинските служби да дејствуваат во срцето на непријателската територија, но исто така ја истакнува ранливоста на огромната инфраструктура на Русија, што е клучно не само за војната во Украина, туку и за проекцијата на моќ кон Азија.
Централната теза на анализата на Хауард е дека војната во Украина дефинитивно ги надминала своите регионални рамки и станала вистинска евроазиска војна.
Нејзиниот фронт повеќе не се само калливите ровови од Авдејевка до Бахмут, туку се протега сè до Владивосток на брегот на Пацификот.
Оваа нова стратешка парадигма значи дека безбедносните закани во Европа и тензиите во Индо-пацифичкиот регион повеќе не можат да се гледаат како посебни проблеми.
Нападот врз Транссибирската железница, клучна врска помеѓу европска Русија и нејзините пацифички пристаништа, физички ги поврза двата геополитички театри.
Способноста на Русија да води војна во Европа директно зависи од стабилноста и безбедноста на нејзините далечноисточни заостанати делови, а Украина сега докажа дека може сериозно да ја поткопа таа стабилност.
Импликациите од овој развој се огромни, принудувајќи итно преиспитување на стратегиите во главните светски центри на моќ.
Како што истакнува Хауард, „Транссибирскиот државен удар“ ги принудува Вашингтон, Брисел и клучните азиски престолнини како Токио и Сеул да се соочат со нова и непријатна стратешка реалност.
Политичките и воените планери повеќе не можат да си дозволат да ги делат своите ресурси и внимание помеѓу европските и азиските кризи.
Врските сега се очигледни и неизбежни. Секоја ескалација во Украина би можела да има директни последици за безбедносната ситуација во Азија и обратно. Ова бара покоординиран и интегриран пристап од страна на сојузниците од двете страни на Евроазија за да се спротивстават на заканата што стана глобална.
Еден од најинтригантните аспекти на оваа операција, според анализата на Хауард, е симболичната и практичната важност на областа позната како „Зелен клин“.
Ова е историското име за областа на рускиот Далечен Исток, особено околу реката Амур и градот Владивосток, која била масовно населена со украинска дијаспора кон крајот на 19-ти и почетокот на 20-ти век.
Хауард сугерира дека Киев не успеал случајно да изврши толку сложена операција, туку ги искористил историските врски и присуството на украинската заедница за да изгради софистицирана мрежа на шпионажа и саботажа.
Оваа мрежа, која очигледно работела под радарот на руските безбедносни служби со години, сега е активирана и претставува стратешка предност за Украина, дозволувајќи ѝ да проектира моќ илјадници километри од своите граници и да удри во самото срце на руската логистика.