Колку што е актерот моќен, толку е и кревок. Додека се восхитуваме на неговата игра, тој венее одвнатре како цвеќе на мраз. Додека мислиме дека сиот свет е негов, тој не може да најде ни ќоше спокој, пишува на Фејсбук Синоличка Трпкова во чест на починатиот актер Славиша Кајевски.
„Актерот сака да игра и така се спротивставува на сите неправди. Тој сонува за недостижни работи и се стреми кон нив. Тежок е животот на актерот, не само на овие простори, туку секаде. Срцето на актерот може многу подолго да крвари, одошто кај другите. Неговите емоции можат да биде деструктивни, убиствени, не само за него, туку и за останатите. Да се биде актер е болно задоволство. Живееш со тежина, додека пукаш од среќа. Оваа професија е најтешка. Вистинскиот актер во вистински режисерски раце може планина да помрдне, реалноста да ја мени. Вистинскиот актер само! Нека ти е светол патот Славиша“, додава таа.
Актерот Славиша Кајевски трагично го загуби својот живот. Кајевски е роден на 01 февруари 1982 година, во Скопје. Дипломира на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“, на Факултетот за драмски уметности, Скопје, на отсекот за актерска игра, во класата на проф. Владимир Милчин, во 2005 година. Од 2010 година е актер во Македонски народен театар – Скопје.
-Не остави збунети, во болка и во неверување! Не остави во длабока тага! Остана да замислуваме што уште можеше да направиш во животот, на театарската сцена и пред камерите! Ти секогаш ќе бидеш дел од срцето на театарот и никогаш нема да бидеш дел од некое минато време, туку дел од нас, овде и сега. За оние кои те познаваат, остана празнина во душата и на сцената на МНТ поради твојата сеприсутност на сцената и како верен колега, пријател и човек. Останавме без твојата безрезервна љубов и поддршка, твојата емотивност и грижливост за сите колеги зад сцената, се вели во соопштението за жалната вест од НУ Македонски народен театар.
Кајевски на сцената беше Клег во „Бесачи“, Ленокс во „Макбет“, Семјон Семјеевич Медведенко во „Галеб“, Миле Прлиќ од „Ничија земја“, Императорот во „Авантурите на Аладин“, Еснафот во „Силјан штркот шанца“, Таткото во „Соларис“, Сергеј Александрович во „Животот е прекрасен“, „Тероризам“, Агамемнон и Еврипид во „Електра“, Таткото Тил во „Сината птица“, Озрик и Цар Едип во „Аферата Елсинор“, Готфрид Најцзекер во „Вечната куќа“, Грен во „Подемот и падот на кабарето“, „Декамерон“, „Животот е сон“, Јован и Анѓеле во „Парите се отепувачка“, Корубин во „Свадбата на Фигаро“, Тибалт во „Ромео и Џулиета“, „Бесови“, „Немој ти мене Фауст“, „Троил и Кресида“, „Суд“, „Лет во три глави“, Рака во „Госпоѓа Министерка“, Џими во „Вејка на ветрот“, Гласникот во „Мара/САД“, Маро Мароев во „Дундо Марое“, Морис во „Дракула“…
Остана да го гледаме како Фантом во филмот „Хомо “, Енди Гомез во „Baaghi“, Сурла во филмот „Еј“, Пики во „Црвената соба“, Павел Киров во „Последните Македонци“, Гласот во „Скопје Ремиксд“, Малиот во „Ова не е американски филм“, Јане во „Некои поинакви приказни“, Павел во „Превртено“, Војникот во „Караула“, Момчето со маска во „Бал-кан-кан“ и друго.