Откако Украинците влегоа во Херсон по минатонеделната руска одлука да се повлечат, полека почнува да се открива каков бил животот на жителите на Херсон под руска окупација. Меѓу оние кои ги почувствуваа најтешките последици од руската окупација се затворениците, чија приказна одлучија да ја истражат новинарите на Sky News.
Валери бил успешен бизнисмен пред Русите да го уапсат. Уапсен е затоа што давал отпор на руските војници кои краделе камиони од неговата фабрика. Валери дури има снимка на која се гледа како Русите ја ограбуваат неговата канцеларија и возат негови возила.
На видеата јасно се гледа како руски војници полнат вреќи со скапоцености и компјутерска опрема, а пред да заминат уништуваат се. Сè се случило во март, не долго по руското заземање на Херсон, пишува Sky News.
Затворениците биле мачени
Валери бил сместен во ќелија на вториот кат. Тој тврди дека престојот во затвор му бил многу болно искуство, на кое не сака да се сеќава.
„Имаше повеќе од 180 затвореници во 20 ќелии. Луѓето беа мачени секој ден“, вели Валери. Тој се смета себеси за среќен бидејќи вели дека другите затвореници биле измачувани многу полошо.
„Беа жестоко измачувани. Ги убиваа со струја. Ги задушуваа луѓето во вода. Сечеа луѓе. Правеа работи што не можам да замислам како може да ги направи кое било човечко суштество. Се молевме Украина што поскоро да се врати во Херсон“, вели тој.
Тврди дека пораките напишани на ѕидовите на затворот покажуваат колку Русите всушност ги мразеле. На ѕидовите на затворот графитот гласи: „Зеленски, доаѓаме“.
Андреј од соседната станбена зграда потврди дека и тој слушал врисоци од затворот.
„Слушнав се, беше страшно. Овде силуваа девојки. Потоа носеа мажи и ги тепаа и убиваа“, вели Андреј.
Херсон се уште се опоравува
Херсон сè уште се соочува и се справува со колективната траума. Луѓето се принудени да чекаат во долги редици за вода секој ден на екстремно студено време. Луѓето кои сакаат да ги полнат своите уреди се собираат околу генераторот. Една од нив е Лиза, на која тоа ѝ е секојдневна рутина.
„Може да има гранатирање од левиот брег. Бевме предупредени за тоа. Ни рекоа дека треба да побараме засолниште, ако не, барем да се обидеме да се скриеме во безбеден дел од куќата“, стравува Лиза.
Иако градот сè уште се чувствува среќен поради ослободувањето, очигледно е дека луѓето се уморни и се плашат од она што следува.