По последниот напад во Ница, поранешниот малезиски премиер Махадир бин Мохамад на Твитер напиша дека муслиманите имаат „право да убиваат илјадници Французи поради масакрите во историјата“. Публикацијата е избришана на инсистирање на француската влада.
Исто така, се слушаа повици за насилство од анти-француските протести во различни делови на муслиманскиот свет, вклучувајќи ги Пакистан, Либан, Индонезија и Бангладеш. Таму имаше постери на кои се појавува францускиот претседател Емануел Макрон и инсистираат на „обезглавување на богохулникот“. Во врска со ова, францускиот министер за надворешни работи JЖан-Ив Ле Дријан рече: „Чекор е од виртуелна омраза до вистинско насилство е мала“.
Заканата демне одвнатре и однадвор
Министерот за внатрешни работи Жералд Дарманин во едно телевизиско интервју изјави дека земјата „војува против исламизмот и одвнатре и однадвор“ и предупреди дека се можни други терористички напади. Владата мобилизира илјадници дополнителни полицајци и војници – најмногу за да обезбеди подобра заштита за црквите и училиштата.
Уште во февруари, претседателот Макрон објави почеток на кампања против политичкиот ислам и „исламскиот сепаратизам“. Тој ги критикуваше имамите поврзани со салафизмот и „Муслиманското братство“ и чии проповеди беа насочени „против републиката“. Затоа францускиот претседател, како што и самиот објави во својот втор говор во октомври, побара забрана за имами обучени во странство да работат во Франција.
Дури и пред неодамнешните напади во Париз и Ница, Емануел Макрон се обиде да одговори на зголемената загриженост на многу Французи за влијанието на растечката исламистичка радикализација во предградијата. Секој што бара докази за тоа, може да го најде во книгата на поранешниот градоначалник на Сарцелес, Франсоа Пупони, „Емиратите на Република: Како исламистите ја преземаат контролата над предградијата“.
Кој ги радикализира француските муслимани?
Во неа тој опишува како група од 100 до 200 исламисти и ситни криминалци можат да тероризираат заедница од 60.000 граѓани – вклучувајќи муслимани, христијани, евреи и други. „Една од реалностите во овие предградија е растот на радикалниот ислам“, напиша Пупони.
Студија на институтот Монтењ во Париз го анализира развојот на радикалниот ислам во Франција. Според неговиот автор, Хаким Ел Каруи, ултраконзервативниот вахабизам на Саудиска Арабија, на пример, се извезува низ целиот свет со години со помош на продажба на нафта. И Франција, со повеќе од шест милиони муслимани – 9% од населението во земјата – е соодветен пазар за курсеви и проповеди на саудиски јазик организирани од саудиски организации.
Ел Каруи исто така рече дека од Арапската пролет и успехот на политичките партии поврзани со Муслиманското братство, на пример во земји како Тунис, влијанието на европското „Муслиманско братство“ расте. „Ова е транснационална муслиманска заедница. Таа ги дели целите на блискоисточните групи, но води своја политика“, рече тој.
Салафизам, чија цел е сепаратизам
Конзервативното движење салафизам се шири меѓу членовите на организацијата. Салафизмот, според Ел Каруи, се заснова на проучување на светите текстови и се гледа себеси како спротивставување на „западната ерозија“. Целта на салафистите е целосно одвојување од општеството и формирање на заедница која живее според свои правила. Во Франција веќе постои термин за спојување на двете струи – филозофијата на „Муслиманското братство“ и таа на салафизмот. Тие ова го нарекуваат „frèro-salafiste“.
Според истражувањето на институтот Монтењ, 28 проценти од француските муслимани сочувствуваат со идејата за поделба на општеството. Оваа волја за поделба е она што претседателот Макрон го нарекува „сепаратизам“, односно формирање на паралелни општества. „Исламистичкиот сепаратизам е некомпатибилен со слободата и еднаквоста, со неделливоста на републиката и неопходното единство на нацијата“, рече Макрон. Но, се чини дека групи француски муслимани веќе одамна ги отфрлаат овие идеали.
Во својата книга „Територии окупирани од исламизам“, социологот Бернард Ружиер опишува како цели населби во француските градови се ставени под контрола на исламистите. Тој го анализирал подемот на салафизмот и неговото „религиозно рекодирање на социјалната реалност во Франција или Европа“. И тој ги посочува затворите како плодни терени за исламистичката идеологија. Факт кој стана очигледен по нападите во 2015 година. Тогаш стана јасно дека голем број криминалци биле радикализирани во затворот.
Ружиер се сомнева дека многу од бомбардерите се „волци самотници“. Наместо тоа, тој верува дека „салафистичките екосистеми“ им даваат на младите џихадисти идеолошка основа и ги охрабруваат да дејствуваат. Социологот опишува и како салафистите прво зазеле локална џамија за да можат потоа постепено да ја преземат контролата над целото соседство.
Салафизмот, објаснува социологот, „е ширење на нов свет на религиозни идеи. Тоа е идеологија која се обидува да ни понуди верска фикција како реалност“. Тој смета дека социјалната нееднаквост, криминалот и невработеноста се важни фактори во радикализацијата на француските муслимани и дека социо-религиозниот екосистем на „frèro-salafiste“ игра уште поважна улога.
Кое е решението?
Левичарските партии во Франција го негираат радикалниот исламизам како чисто социјален феномен, а дискусијата е отфрлена како „исламофобична“. Десницата, пак, со години спроведува политика на стравови кај луѓето, особено партијата на Марин Ле Пен.
Фактот дека наводниот напаѓач од Ница е илегален мигрант ја зголемува критиката за бегалската политика и повикува на сериозна репресија. Конзервативниот пратеник Ерик Кјоти ја повика Франција да го создаде „својот Гвантанамо“ за да спречи слични случаи во иднина.
Претседателот Емануел Макрон знае дека борбата против исламизмот не може да се добие со мерки што дополнително ја делат земјата. Неговиот пристап е пофлексибилен. Пред изборите во пролетта 2022 година, тој мора да привлече барем умерено крило на конзервативни гласачи во неговата земја. И, ако има повеќе напади во земјата, како што е црквата во Ница и атентатот врз наставникот по историја во Париз, што предизвикува гнев и несигурност кај Французите, реториката на Макрон веројатно ќе се зацврсти.
Извор: ДВ