Пазарите се зголемуваат, но несогласувањата меѓу граѓаните, и кај развиени и неразвиени, растат.
Либералната демократија денес е помалку легитимна отколку кога и да било по Втората светска војна / 1939-1945 /, а светскиот поредок се распаѓа.
Во текот на изминатите 20 години, има голематурбуленција и кризи во меѓународната политика, но се чини дека 2018 година ќе создаде таква ситуација што ќе се закануваат на неочекувана криза – геополитички споредлива со финансиската
криза во 2008 година.
Ризикот од “геополитичка депресија” создава позадина за 10 основни ризици во 2018 година, споредподатоците на истражувачкиот центар Eurasia Group, кој се занимава со консалтинг во областа на политичките ризици.
Како што се случува, постојат неколку “оттргнувачки моменти” или ризици кои не
се толку големи како што изгледаат на прв поглед.
1. Зголеменото влијание на Кина
Додека во Вашингтон отсуствува кохерентна и конзистентна политика, кинеската влада ги реиспита надворешните услови за постоењето на земјата, утврди во нив нови правила, разви најефикасен во светот глобална трговско-инвестициона стратегија и користи кинеските технолошки компании за поставување на државните интереси. Пекинг инвестира и го проширува своето влијание, ветувајќи немешање во политички и економски живот на другите земји, кои во моментов се повеќе склони да се
приклучат на Кина, да се ориентираат кон него и да го поддржат. Глобалната деловна средина треба да се прилагоди на новите правила, стандарди и методи. Во 2018 година, американско-кинескиот конфликт ќе стане поверојатен – особено во сферата на трговијата.
2. Можност за катастрофални инциденти
По нападите од 11 септември 2001 година сериозна геополитичка криза немало, но денес има многу области во кои погрешната акција или погрешната проценка можат да провоцираат сериозен меѓународен конфликт. Најверојатниот ризикот од незгода е поврзан со конкуренцијата и конфликтите во сајберпросторот, борбата околу Северна Кореја, грешките на бојното поле во Сирија, растечкото тензии во односите меѓу САД и Русија и ширењето на борците од “Исламска држава” од Сирија и Ирак.
3. Технолошка студена војна
Во светот најжестока борба се води за центрите за економско влијание во областа на развојот на нови информатички технологии. САД и Кина ќе се натпреваруваат за прво место во областа на вештачката интелигенција и суперкомпјутерската технологија, а исто така ќе се борат за доминантна позиција на пазарот. Владите во Африка, Индија, Бразил и дури во Европа ќе мора да одлучат на кого да му верувате и чија продукција и стандарди да прифатат. Фрагментација на заедничкиот пазар на технологија создава како пазарни ризици, така и ризици поврзани со нарушувањето на информациската безбедност, особено со оглед на тоа како американските компании се борат со глобалните вируси.
4. Мексиканскиот фактор
2018 ќе стане одлучувачка за Мексико, бидејќи преговорите за ревизија на Договорот за слободна трговија во Северна Америка (НАФТА) стигнаа до критичната фаза, а гласачите го избраа новиот претседател. Неуспехот на разговорите на НАФТА нема да значи откажување на договорот, но неизвесноста околу неговата иднина ќе има сериозно негативно влијание врз економијата на Мексико, со оглед на нејзината сериозна зависност од трговијата со САД. Што се однесува до претседателските избори, што ќе се одржат на 1 јули, поради корупциски скандали, криминална активност на нарко
картелите и бавен економски раст, се зголеми јавното незадоволство од владата. Потребата од промена е аргумент во корист на Андрес Обрадор, кој го отелотворува принципот на негирање на
економска политика пријателска за инвеститорите.
5. Нагласени односи меѓу САД и Иран
На Доналд Трамп не му се допаѓа на Иран. Нуклеарниот договор во 2018 година најверојатно ќе остане во сила, но веројатно е дека ќе биде расипан. Трамп ќе ја поддржи Саудиска Арабија и ќе спроведе политика за одвраќање на Иран во Сирија, Ирак, Либан и Јемен. САД ќе воведат почести санкции врз Исламската Република за тестирање на балистички ракети, наводна поддршка за тероризам и кршење на човековите права. Иран ќе се спротивстави. Ако нуклеарниот договор не успее, Техеран ќе ја притисне својата нуклеарна програма, а над регионот повторно ќе ја надмине заканата од американски и / или израелски штрајкови. 
6. Губење на тежината на институциите
Владите, политичките партии, судството, медиумите и финансиските институции кои обезбедуваат и одржуваат мир и просперитет продолжуваат да ја губат довербата на општеството на кое зависи нивниот легитимитет. Во 2018 година, популизмот во гласањето за Брекзит и изборот на Доналд Трамп, исто така, може да го зајакнат опасниот анти-клан популизам во земјите во развој.
7. Неопротекционизам
Како резултат на активирањето на движењето против естаблишментот во земјите со развиена пазарна економија политичарите се принудени да го променат пристапот кон глобалната економска конкуренција – тие заземаат неотстапувачка позиција, користејќи тактика на заморување на противникот. Како резултат на тоа расте изолацијата и отуѓеноста. Неопротекционизмот создава бариери не само во индустрија и земјоделството, но и во дигиталната економија и иновативни
индустрии. Новите бариери се помалку забележливи: наместо трговски царини и квоти, денес најпосакуваните се такви алатки, како “внатрешнодржавните” рестриктивни мерки – програмите за финансиска помош, дотации, субвенциите и барањата да се “купува продукција на локалните производители”.
8. Несогласувања во Велика Британија
Велика Британија се соочува со сериозни тешкотии поврзани со сериозните преговори за излез од ЕУ и со ризикот од внатрешна политичка криза. Што се однесува до Брекзит, принципот дека “сè додека не се координира, ништо не е договорено” ќе предизвика бескрајни битки поради пустош меѓу претставниците на двете земји. Што се однесува до домашната политика, управувањето со процедурата за излез од ЕУ може да го чини премиерот скапо – да доведе до негова оставка. Ако тоа се случи, наместо во мај, веројатно ќе има политички конзервативец во многу поцврста позиција што
ќе ги комплицира преговорите за член 50 од Лисабонскиот договор. Или по новите избори, тоа ќе биде заменето со работнички лидер труд Џереми Корбин.
9. Политика за идентитет во Јужна Азија
Исламизмот во некои делови на Југоисточна Азија служи како извор на локалните форми на популизам, што е најмногу видливо во Индонезија и Малезија. Незадоволството на етничките Кинези кои во некои земји владеат несразмерно голем дел од богатството, се засили нагло, особено во Индонезија. Бркање на муслиманското малцинство во Бурма предизвика хуманитарна криза. Во Индија во пресрет на изборите во 2019 година премиерските трендови со цел зајакнување на
поддршката може да го користи како национализам, прикривајќи и радикализирајќи елементи на општеството,
кои се стремат да го насочи својот удар против муслиманите и Хиндусите од пониските касти.
10. Безбедноста на Африка
Во 2018 година негативните последици од дестабилизација на периферијата на Африка / Мали, Јужен Судан, Сомалија / размножија на главните земји / Нигерија, Кенија, Етиопија, Брегот на Слоновата Коска /. Големите закани се поврзани со милитантноста и тероризмот. Странските партнери, кои помагаа да се стабилизираат слабите држави во минатото, денес се збунети. Кенија, Нигерија, Уганда и Етиопија се соочуваат со потребата да одделат повеќе средства за безбедност во време кога нивните влади треба да го намалуваат трошоците, а терористичките акти можат негативно да се одразат на интересите на странските инвеститори.
Прикриени моменти или непостоечки ризици
Критикуваната администрација на Трамп нема капацитет да дава правна сила на дестабилизирачката или која било друга политика. Еврозоната во 2018 година ќе ги напушти политичките ризици. Венецуелскиот конфликт се чини дека е замрзнат бидејќи претседателот Мадуро е изненадувачки стабилен.
——–===============-
Јан Бремер, претседател на групата Евроазија и професор по глобални студии на Универзитетот во Њујорк. Неговата статија е објавена во магазинот Тајм