Дали “Алтернатива на Германија” навистина е толку екстремна?
“Алтернатива за Германија” (АГ), која предизвика политички земјотрес, станувајќи првата отворено антиимигрантска и исламофобска партија освои десетици места во парламентот и отпочна дебата за тоа дали може да биде нарекувана крајнодесничарска.
Почнале живот како популистичка антиевропски партија во 2013 година, АГ оттогаш прави остар свиок десно, како и за време на предизборната кампања за парламентарните избори, со слогани како “Бикини, а не бурки” и “Стоп за исламизацијата”.
Но како еден од лидерите Фрауке Петри во понеделникот објави постојат несогласувања во самата АГ, особено меѓу неа и лидерот на предизборната кампања Александар Гауланд.
Само неколку часа откако официјалните резултати потврдија дека партијата добила 12,6 отсто од гласовите, едвај потиснуваниот конфликт експлодирал. Петри објави дека нема да се приклучи на парламентарната група на АГ, и четворица провинциски пратеници, исто така, објавија дека ќе формираат регионална група за отцепување.
Зошто Германците не го нарекуваат АГ екстремно десно?
Со оглед на црната нацистичка историја на Германија, дефиницијата за “екстремно право” има тежок товар и автоматски предизвикува надзор од страна на Агенцијата за внатрешно разузнавање во земјата – Федералната канцеларија за заштита на уставот во Германија.
Негирањето на Холокаустот употребата на нацистички слогани и симболика, како што е свастиката, на пример, е нелегално.
Со неговата оставка, Фруке Петри фрли светлина на поделбата на партијата.
Агенцијата за внатрешно разузнавање набљудува екстремисти – претежно неонацисти, крајнолевичари и џихадисти, и долго време внимава на Националдемократическата партија на Германија (НПГ), која има неколку избрани државници на локално ниво.
Разузнавањето тврди дека не ги забележува АГ, но има апели да почне да го прави тоа , откако неколку од лидерите на партијата направија јавни коментари, широко дефинирани како расистички или ревизионистички.
Зошто AG е контрадикторна?
Во шпицот на бегалската криза во 2015 година Петри изјави дека на германската полиција треба да и биде дозволено како последна мерка да пука во илегалните мигранти што потсети на заповедите, давани на комунистичките чувари покрај Берлинскиот ѕид во времето на Студената војна.
Политичарот од партијата Бјорн Хоке го нарече споменикот за жртвите од Холокаустот во Берлин “споменикот на срамот” и изјави дека Германија треба да направи 180 степени свртување, разграничување од својата вина и компензации за Втората светска војна и холокаустот.
Слично на тоа, Галленд за време на изборната кампања изјави дека Германците “имаат право да ја повратат не само нашата земја, туку и нашето минато”.
“Ако Французите со право се гордеат со својот император (Наполеон) и Британците со (адмирал Хорацио) Нелсон и (премиерот Винстон) Черчил, тогаш ние имаме право да бидеме горди на достигнувањата на германските војници и во двете светски војни”, изјави тој.
Гауланд исто така предизвика незадоволство со изјавата дека германскиот комесар за интеграцијата Ајдан Јозгуз треба да биде “фрлени во Анадолија”, алудирајќи дека таа никогаш нема да биде Германка поради своите турски корени.
Кој го има последниот збор?
АГ имаше двајца претседатели – 42-годишната Петри и 56-годишниот Јерг , но исто така и двајца
лидери на предизборната кампања, кои случајно се ривали на Петри – 76-годишниот Гауланд и 38-
годишната Алис Wajda
Самата Wajda откри дека таа и Гауланд не зборувале со Петри “со месеци”, потврдувајќи ги несогласувањата меѓу раководството на партијата и нејзините кандидати, што го покренува прашањето за случувањата во поширокиот круг на организацијата. Истакнувајќи го ова прашање, Пети се дистанцираше од коментарите на Галленд дека Германија треба да се гордее со своите ветерани, предупредувајќи дека тоа ќе одвлече многу гласачи.
Постојат и други противречности. Во понеделникот, Галанд изјави дека “не сака да ја изгуби Германија поради инвазијата на странци со странски култури”, но Мојтен инсистираше на тоа дека АГ нема да толерира “ниту ксенофобични ниту расистички ставови”.
Играјќи во стилот на “добар и лош полицаец”, тешко е да се следи кој го има последниот збор на забава што Петри самата ја опишува како “анархична”.
Дали германскиот “Национален фронт” е АГ?
Самата партија вели дека ова не е случај, иако АГ е поврзана со “Националниот фронт” на Марин Ле Пен и другите европски анти-имиграциски групи.
Ле Пен и холандскиот антимуслимански политичар, Герт Вилдерс, го поздравија успехот на АГ на изборите во неделата.
Поранешниот лидер на Британската партија на независноста (ЈУКИП) Најџел Фараж учествуваше на митингот на АГ во Берлин за време на предизборната кампања, иако според него тој бил таму за да го поддржи кандидатот Беатрикс фон Шторх, а не партијата како целина .
Во понеделникот Гауланд изјави дека “секогаш е скептичен”, кога се прават споредби со партии во други држави. АГ има тесни врски единствено со австриската крајнодесничарска Партија на слободата, што според него се должи на “историска традиција, заеднички јазик и други размислувања”. “Сите други се националистички (партии), исто како нас”, рече тој, но додаде дека не гледа некакви особени “сличности”. / АФП