Личи на сцена од нискобуџетен криминален филм: Борко Стефановиќ, еден од најпознатите опозициски политичари во Србија, пристигнува во градот Крушевац за учество во дискусии, но таму го демнат седум мажи, облечени во црно, од кои некои маскирани. Го удрираа и го удрираа со метална прачка на главата. Тој паѓа во несвест, но мажите продолжуваат да го лупаат. Напаѓачите ги натепаа и партиските другари на Стефановиќ кои пробаа да му помогнат. ПОтоа исчезнуваат, а тројцата политичари од малата опозициска партија, левица од Србија, одат во болница.
Неколку часа подоцна, српскиот претседател и балкански државник Александар Вукиќ рече дека е задоволен од брзата акција на полицијата, која уапси двајца напаѓачи и побар трет . Вучиќ жали за”инцидентот” и увери дека во Србија има владеење на правото во која “никој не може да ги тепа луѓето со неказнивост”.
“Тоа е врв на благост”
Опозицискиот “Сојуз за Србија”, дел од кој е и партијата на Левицата на Србија, утврди однесувањето на српскиот претседател како врв на дрскост. “Ова дело е последица од валканата кампања, предводена секојдневно од режимот на Вучиќ против неговите политички противници”, се вели во соопштението на опозицијата, објавен непосредно по нападот. Во документот се вели уште дека Вучиќ речиси целосно ги узурпирал и потчинил медиумите во земјата и дека секој кој се осмелува да мисли поинаку, веднаш се претвора во цел. “Говорот на омраза се помина во физичка сила, а сега има скршени глави”.
Нападот врз Борко Стефановиќ не е изолиран случај. На локалните избори во декември минатата година, најмногу во помалите населени места, имаше голем број случаи на заплашување на опозициски кандидати и нивни гласачи. Некои од изборните настани беа вознемирени од организирани групи кои патуваа со црни автомобили без регистарски броеви. Во февруари, напад се случи во екстремната населба во Белград за време на информативното шоу од две помали опозициски партии. Партиските активисти беа, исто така, малтретирани и загрозени од страна на опозицијата во Нови Сад во септември. Никој не е притворен за овие напади.
“Новата фаза на непријателство во општеството е постигната, што режимот се исклучува”, рече Стефановиќ. Според него, режимот на Вучиќ создал атмосфера во која секојдневното стануваат линч, прогон и физичка сила. “Сите идиоти треба да бидат принудени да ја затворат устата и веќе се применува физичка сила за таа цел, и тие се знаци на фашизам”, додаде опозицискиот политичар.
Крвавото знаме на Србија
Белградскиот социолог Дарио Хаџиќ зборуваше за атмосферата на страв и чувство на беспомошност. Во разговор со државниот секретар, тој, исто така, вели дека воопшто не можеме да зборуваме за спонтани изливи на насилство. Според него, физичката сила се применува на многу јасен начин. “Стефановиќ и неговите придружници не беа тепани случајно, немаше ништо спонтано во врска со овој напад”, додава тој.
Се повеќе набљудувачи гледаат паралели со 1990-тите години, кога Слободан Милошевиќ власта во земјата на сличен начин како и Вучиќ денес. И тогаш се затна устата на медиумите, и тогаш имаше политичко насилство, а опозицијата беше обвинувана за предавство и приклучување на непријателите на земјата и народот. “Навлеговме во фаза во која многу луѓе веруваат дека е легитимно да се напаѓаат претставниците на опозицијата – вклучувајќи и физички. За обичните луѓе, озрачени од медиумите, ние не сме ништо повеќе од некакви си таму лебарки”, вели Борко Стефановиќ. “Мојата крвава кошула за мене е вистинското знаме на Србија”, вели тој.