Русија контролира четвртина од бугарската економија, пишува весникот.
Две големи статии поврзани со желбата на бугарската влада за пристапување на земјата кон еврозоната, се појавија деновиве во германскиот весник “Ди Велт”. Весникот објави интервју со бугарскиот министер за финансии, Владислав Горанов, а во неделниот број помести обемна репортажа од Бугарија. “Ако ги погледнеме бројките, ќе имаме впечаток дека Бугарија е подготвена за еврото. Да, таа е најсиромашната членка на ЕУ, но во финансиско-политички однос Бугарија е директно ѕвезда, а политичари и финансиери од емисиона банка се самоопределуваат како жешки приврзаници на германската линија. Меѓутоа, ако внимателно ги погледнеме, ќе ги забележиме проблемите што произлегуваат од брзото внесување на земјата во еврозоната.
Надвор свечените политички говори дури и некои високи претставници на државата и на бизнисот признаваат дека на земјата и ‘треба уште време “, пишува авторот на статијата Франк Штокер. Пречката за воведување на еврото нема да бидат толку строги услови на заедничката валута, како и другите фактори, пишува понатаму авторот и цитира Теодор Седларски, декан на Економскиот факултет на Софискиот универзитет: “Во макроекономско однос Бугарија ги исполнува критериумите дури и подобро од повеќето земји во еврозоната “. во разговорот со новинарот од германскиот весник Седларски вели уште дека кон долговите Бугарите имаат ист однос како Германците:” во последните децении како левите и десните влади вод кон многу конзервативна фискална политика “. “И навистина”, пишува понатаму авторот, “долгот на земјата изнесува едвај 25% од БДП. А горната граница за пристапување кон еврото е 60% – услов што повеќето земји не ги исполнуваат, вклучувајќи и Германија.
Министерот за финансии ја заврши својата буџетска година со плус – исто како и неговиот колега во Берлин. Еврозоната е подобна за дефицит до три проценти од БДП – и оваа состојба многу земји во заедничката валута се со години се кршат “, потсетува авторот и продолжува: “Финансиско политичката стабилност во Бугарија се должи не на последно место на економскиот подем по пристапувањето на земјата кон ЕУ во 2007 година.
Пред тоа Софија личеше повеќе на заспано балканско село. Сиви улици, мрачни продавници со евтини стоки, задушливи ресторани со неласкави келнери, чии познавање на странски јазици се исцрпени со рускиот. Денес е сосема друго. Во последните три години економијата растеше со повеќе од 3 проценти годишно. Во софискиот булеварот “Витоша”, кој води од Палатата на култура кон градскиот центар, ве чекаат продавниците на големи светски синџири како H & M “Zara” и “Adidas”, а кафулињата и шик ресторани се полни со туристи од цела Европа, кои пристигнуваат во Бугарија со летовите на ниско буџетски компании. Насекаде се зборува англиски, Софија стана европски град. Целата земја се смени. Кога ќе се качиш на возот, првично се чувствувате како во машина на времето: вагоните се од 1980-години, а возот се движи со брзина на полжав во урбаните Покраини. Потоа запира на разни кривини и како целосно напуштени станици, потоа се задрусва кон Родопите. Во еден момент сепак кривите шини се претвораат во менувачки железничкиделница, возот зема замав, а станиците по трасата стануваат модерна. Се редат имиња како , Пазарџик и Стамболиски, додека конечно пристигнуваме во Пловдив, вториот по големина град во земјата. Во 2019 година Пловдив ќе биде Европската главен град на културата. Градот, исто така, постепено станува економски фактор. Нејзината индустриска зона наликува на германска индустриска зона: елегантни фабрички сали, зсредени дворови, добро одржувана флота. Тука се различни европски компании. “Liebherr” произведува фрижидери, Schneider Electric – електрични прекинувачи. Во соседството, и компанијата Шенкер беше вклучена. ” Нискиот рамен данок ги привлекува странските компании, објаснува репортерот на “Ди Велт” Тим Курт, претседател на Германско-бугарската индустриско-Стопанска комора. Според едно истражување на Комората, 90% од фирмите повторно би инвестирале во Бугарија, пишува авторот и поставува закономерни прашање : “Значи сè е прекрасно, така ли?
Не никако!
Една тема се појавува во секој разговор: Високата корупција.” ова дефинитивно е проблем “, вели Курт и прецизира дека странските компании сепак не се сосема беспомошни:” За тоа секогаш се потребни две страни и тука сепак може да се работи, без да се вклучуваш во овој систем “. Но, тоа не е толку лесно. Ако една фирма сака да изгради ново фабрички хала, одеднаш може да се појави граѓанска иницијатива против проектот, која се заканува со суд – освен ако не се плати одредена сума. Поголемите компании сигурно можат да издржат подолг процес, малите сепак полесно подлегнуваат на искушението да платат и така да ликвидираат проблемот. Дотолку повеќе што токму правда се смета за особено корумпирана “, пишува авторот и цитира разговорот со Руслан Стефанов, директор на Центарот за истражување на демократијата. Пред весникот Стефанов објаснува дека судскиот систем во Бугарија се користи не за спроведување на правото, туку како инструмент за политички притисок врз опозицијата и против иритирачки критичари. Понатаму, во деталната статија станува збор за новиот закон за спречување на корупцијата. Во оваа прилика, Стефанов ги повика бугарските власти конечно да почнат да ги тужат високи личности и на тој начин да дадат јасен сигнал против корупцијата.
Според авторот на статијата, бугарската влада може да се турка во оваа насока во врска со кандидатурата за еврозоната. Тоа е тоа ако сака да го воведе еврото, Бугарија треба да го подобри својот судски систем. “Но ЕУ може и да мавне со раката. Бидејќи Бугарија воопшто не е најкорумпирана земја. “Та погледнете ја само Грција или Италија, кои се веќе во еврозоната”, вели Стефанов. За воведувањето на еврото има и еден политички аргумент. Дел од бугарските елити се ориентирани повеќе кон Русија, отколку кон Запад. А и како што тврди Стефанов, директно или индиректно Русија контролира една четвртина од бугарската економија. Но една држава од еврозоната практично нема како да се префрли во кампот на Путин “, коментира весникот. Најсериозни противници на еврото, сепак не се проруски настроените делови од бугарското општество, пишува авторот на статијата цитирајќи го разговорот со Стојан Панчев, шеф наречен неолиберален тинк-тенк Тим. Панчев смета дека цврстата поврзаност на левот кон германската марка и последователно кон еврото е подобрата опција за земјата, бидејќи ги принудува политичарите да ги ограничуваат трошоците. Токму од овие окови ќе се ослободи владата ако Бугарија влезе во еврозоната, смета Панчев. Тогаш увозот во земјата може да расте без директни негативни последици. Напротив: економскиот раст може да се забрза, тврди експертот, но предупредува дека негативните последици ќе се почувствуваат само неколку години подоцна.
Слично размислува и заменик шефот на Централната банка Калин Христов. Тој се сеќава, “Владата се чини дека исто така е свесна дека засега земјата не може да се приклучи на еврото. Министерот за финансии вели дека негативниот одговор ќе биде разбирлив. Сепак, важно е да се наведат објективните причини за земјата да работи на нив. И овие реформи ќе траат долго “, пишува авторот на крајот од својата статија. Весникот “Ди Велт” објавува и обемно интервју со бугарскиот министер за финансии, Владислав Горанов, во кое министерот ја аргументира желбата на земјата да влезе во еврозоната. Неколку австриски медиуми пак го цитираат Горанов со изјавата дека Бугарија е подготвена да го зголеми со 10% придонес во буџетот на ЕУ.