Ѓукановиќ смета дека тој е решението, иако тој е главниот проблем на Црна Гора веќе подолго време, пишува „Дојче Веле“.
Неговата партија повеќе нема да може да формира мнозинство, но тоа е само првиот чекор во освојувањето на слободата на Црна Гора, коментира Драгослав Дедовиќ за „Дојче веле“.
Аналитичарите најпрво ја видоа високата излезност на парламентарните избори во Црна Гора како нешто што оди рака под рака со опозицијата. Навистина, анкетите предвидувале дека Демократската партија на социјалистите (ДПС) на Ѓукановиќ може да падне на 35 проценти. Но, тие не предвиделе скоро 33% за коалицијата „За иднината на Црна Гора“, чиј столб е просрпскиот „Демократски фронт“.
Залуден е вашиот труд, музичари
Овој пат, се чини, не помогнаа ниту фантомските гласачи, ниту стравот од познатиот слоган „Голема Србија“, ниту спинот на државните медиуми. ДПС изгуби толку многу проценки што во секоја пристојна земја, првиот човек на таа партија ќе поднесе оставка таа вечер. Но, не и Мило.
По полноќ, Ѓукановиќ ја врати надежта во својата уплашена партиска армија – тврдејќи во своето кисело обраќање до јавноста дека ДПС и нејзините сојузници имаат 40 места, а за мнозинство е потребно 41. Тој не рече, но не беше потребно, дека тоа е можно до утрото, да се дојде до четириесет и првиот, чудесен мандат во негова корист. Барем засега, нема ништо од тоа – во понеделникот наутро, тоа го потврдила Државната изборна комисија, која излезе со првични резултати.
Без оглед на тоа како ќе ги сврти работите Мило Ѓукановиќ, тој нема да може да го скрие фактот дека неговата партија не може да се подготви доволно за конечна стрмна ерозија на авторитетот на шефот. Ако претставниците на владата, и покрај монополското поседување на сите државни ресурси, легални и нелегални средства за убедување, не успеаја овојпат да соберат значително повеќе од една третина од гласовите, тогаш е евидентно дека е потрошен „моделот Мило“.
Грешки во ароганцијата
ДПС ја имаше Српската црква против себе, коронавирусот, економската катастрофа, но исто така и без да знае за тоа – нејзиниот поранешен гарант за успехот, Мило Ѓукановиќ, чие име го внесе во името на изборната листа. Затоа што Мило одамна го изгуби чувството за политичка реалност.
Тој згреши во соочувањето со црквата, згреши во потценувањето на зголемувањето на граѓанскиот отпор, не можеше да ја скрие се поочигледната корупција, ја политизираше борбата против пандемијата и, конечно, згреши што не ги одложи изборите. Одговорот што кружеше со децении – виновниците за сè што е кратко во Црна Гора е во империјалниот Белград – веќе не можеше да ги убеди повеќето луѓе.
По повеќе од три децении, Мило ја губи контролата врз парламентот. Но, оние што мислат дека работата е завршена, не се во право. Наследството што го остави ДПС е мрачно, а претседателот на државата се уште се нарекува Мило Ѓукановиќ.
Најавени промени и долгата сенка на Мило
Здравко Кривокапиќ, непартискиот лидер на опозицискиот блок „За иднината на Црна Гора“, се чинеше доста убедлив во своето прво постизборно обраќање пред граѓаните, како и неговите идни партнери на власта, Алекса Бечиќ и Дритан Абазовиќ.
Најавени се промени. Спорниот закон што се однесува на црквата ќе биде повлечен, законите за борба против корупција исто така и ќе се формира експертска влада со временски ограничен мандат. Најавено е дека граѓаните ќе се изјаснат за клучните прашања, односно подиректната демократија. Нема да има реваншизам, но ќе има пресметка помеѓу правната држава и криминалот.
Сето тоа звучи добро. Но, економската криза ќе ја погоди Црна Гора со полна сила во време кога новата влада ќе биде принудена истовремено да го исчисти наследството на деценискиот партократски октопод. Покрај тоа, сè додека Мило Ѓукановиќ е близу до која било канцеларија, степенот на освоени демократски слободи во Црна Гора нема да биде неповратен. Најважната задача на новата влада ќе биде – да создаде демократски механизми во институциите на државата, кои ќе се обидат да го спречат појавувањето на секој нов Мило.
Сепак, има простор за претпазлив оптимизам. Од синоќа, принципот на промена на власта важи и за Црна Гора.