Во средата, Германија ги продолжи мерките за затворање до 28 март, со многу можности за отворање, во зависност од епидемиолошката состојба. Канцеларката Ангела Меркел и 16 премиери на федералните покраини дебатирале за тоа до доцна во ноќта.
Го пренесуваме коментарот на новинарот на Дојче Веле, Кристоф Штрак, кој пишува за политиката во Германија, која, како што е напишано, си „игра со трпението на граѓаните“.
Тие изгледаат уморни по кој-знае-кој состанок за борба против коронавирусот. И повторно пред камерите изразуваат благодарност до граѓаните, што се чини рутински. Повторно многу бројки и повторно многу „ако биде вака, тогаш ќе биде„ “. И повторно, недостасува една автентичен апел. Германската канцеларка Ангела Меркел и нејзината придружба, премиерите на сојузните покраини Баварија и Берлин, Маркус Содер и Мајкл Мулер, изгледаат исцрпени по речиси девет часа дебата. Повеќе од 24 кризни состаноци за само една година.
Голем дел од договореното можеше да се предвиди. Таканаречената блокада се продолжува, засега до 28 март. Ова беше потребно и покрај фактот што става многу продавници и независни претприемачи во незавидна ситуација. Бројките сè уште не дозволуваат чиста совест да се отвори, пред се затоа што мутирани варијанти на вирусот се повеќе се појавуваат во извештаите.
Но, исто така, беше предвидливо дека на некои сектори ќе им се отвори можноста за отворање. Како терасите на кафулиња и ресторани, музеи и делумно продавници. И да се поврзе отворањето со седумдневна инциденца под 35, што треба да донесе некакво олеснување, беше предвидливо. Другата работа е прашањето дали е воопшто паметно во овој момент.
Вакцинација! Вакцинација! Вакцинација!
Но, сето ова не укажува на моменталниот голем проблем во Германија: сè уште има премалку вакцинации. Во САД, новиот претседател најавува вакцинирање на сите граѓани до крајот на мај. Во Германија, по скоро два и пол месеци од почетокот на акцијата, едвај пет проценти од граѓаните се вакцинирани. Додуша, ова се главно најстарите и најранливите, но тоа не го крие фактот дека процесот е заглавен во фундаментални прашања.
На пример: стапка на вакцинација. Инциденцата се намалува не само со дневни мерки, туку и со вакцинација. Што е можно побрзо, што е можно повеќе. Седум дена во неделата, 24 часа на ден. Германските медиуми го прославија доаѓањето на првата вакцина дури и пред Божиќ. После тоа, ништо не се случи долго време. Сега, сепак, е постигнат договор лекарите од нивните операции да бидат вклучени во вакцинацијата од април. Меркел признава дека има „простор за зголемување на бројот на вакцинирани“.
Друг пример е т.н. тактичка вакцинација. Во други земји, интервалот помеѓу првата и втората вакцинација е продолжен затоа што оние кои ја примиле првата доза на вакцина се повеќе или помалку заштитени. Во овој период, многумина кои чекаат на првата доза може да се вакцинираат. Сега барем е постигнат договор да се искористи максимално овој интервал за што поголем број граѓани да ја примат барем првата доза на вакцината.
Друг пример се брзи тестови, кои се познати како клуч за понатамошно отворање. Во февруари, министерот за здравство Јенс Шпан вети бесплатни тестови за сите од почетокот на март. Но, тоа не се оствари. Сега се пресели на 8 март. Паралелно со државата, големите трговски ланци сега влегуваат во игра со брзи тестови, кои ќе ги продаваат потребните тестови од овој викенд.
Разочарувачки одлуки
Тековната ескалација на неодлучност е само уште една фаза во еден куп разочарувачки несоодветни одлуки. Еден пример за ова е прашањето за работа од дома. Повеќепати беше кажано дека тоа е добар механизам во борбата против ширењето на инфекцијата. Тој често беше фален од канцеларката. Сепак, дури на 27 јануари стапи на сила одредбата, според која работодавците мора да овозможат работа од дома каде што е можно. До тогаш, милиони германски граѓани, и покрај строгата блокада, мораа да одат на работа секој ден. Канцеларката само апелираше.
Една година по избувнувањето на пандемијата, едно е јасно: Германците можат многу да пресметаат и планираат од оваа криза. Но, тоа во моментот не е толку важно. Она што е важно сега е вакцинирање и тестирање. И собирање на што повеќе знаење со цел да се спречи нова експлозија на бројот на новозаболени лица и со цел да се постигне барем малку нормалност.
Но, политиката веќе не го сигнализира духот потребен за борба против пандемијата. И што е уште полошо, нејзините потези го убиваат оној малку дух што останува и, пред сè, има разорно влијание врз трпеливоста на граѓаните. Сето ова е само неодлучна и пресвртна точка во борбата против пандемијата, заклучува Кристоф Страк за Дојче веле.