Генералното собрание на Обединетите нации денес ќе расправа за Резолуцијата за Сребреница со која 11 јули треба да биде прогласен за Меѓународен ден на сеќавање и комеморација на геноцидот во Сребреница во 1995 година и ќе се одбележува секоја година.
„Безрезервно го осудуваме секое негирање на геноцидот во Сребреница како историски настан и ги повикуваме земјите-членки да ги зачуваат утврдените факти, вклучително и образовниот систем, преку развивање соодветни програми, како знак на сеќавање, за да се спречи негирање и искривување на појавата. на геноцид во иднина“, се наведува во договорениот текст на резолуцијата што заеднички ја доставија Германија и Руанда, а е коспонзорирана од над 30 земји меѓу кои е и Македонија, како и сите земји од Западен Балкан освен Србија.
За српската стручна јавност несомнено е дека донесувањето на ваква резолуција би ја отворила Пандорината кутија и би произвела верижна реакција за слични ситуации во светот. Се поставува и прашањето дали официјален Белград би можел да го замрзне односите со земјите кои би гласале „за“. Според српскиот политички аналитичар Жељко Ињац, сериозно се лобира од одредени западни земји гласањето за Резолуцијата за Сребреница да се стави на дневен ред на Собранието на ОН. Смета дека шансите да се изгласа Резолуцијата се подеднакви исто колку и да не биде изгласана.
Жељко Ињац
-Денес светот е доста поделен и многу претставници на поединечни земји се јасни за агендата зад туркањето на оваа позната Резолуција. Ќе биде неизвесно до крајот. Знаеш, кога ќе те тепаат, а потоа ќе ти кажат дека си виновен, единствено што ти останува е да се одбраниш и од ќотекот и од грубоста на тепачите. Србија, доколку се изгласа резолуцијата, ќе биде принудена максимално политички да се сврти кон оние земји кои се против резолуцијата. Тоа е уште еден во низата погрешни потези на политичкиот Запад во однос на Србите и Србија и едноставно ја турка Србија во прегратките на Русија и Кина. Политичкиот Запад можеше комотно да ги има Србија и Србите како сериозен партнер во овој дел од Европа, но со низа погрешни потези, од бомбардирањето на СРЈ во 1999 година до оваа позната резолуција, буквално реши да ја оддалечи Србија од себе што е можно подалеку. Секако, Србија ќе мора да се брани со сите средства, пред се дипломатски, вели Ињац во разговор за „Локално“.
Тврди дека целта на Резолуцијата е продлабочување на конфликтот на Балканот, а не помирување.
-Ако политичкиот Запад навистина сакаше помирување, тогаш ќе зборуваше за сите жртви во текот на 20 век, меѓу кои Србите се најбројни по бројот на невини жртви, особено во Првата и Втората светска војна. Затоа, ако навистина сакате мир, треба да работите на помирување, а не на раздор меѓу народите на Балканот. За жал, сè додека постои „добра волја“ меѓу народите на Балканот да се прифатат таквите подметнувања, нема да има мир, нема помирување, а со тоа и напредок во овие области, смета соговорникот.
Сепак колку и да звучи сериозна состојбата, српскиот аналитичар не верувам дека Србија ќе ги замрзне односите со земјите кои ќе гласаат „за“ или дека евентуално би протерувала странски амбасадори од истите земји.
-На крајот, на Србите им е јасно дека многу земји кои се таканаречени коспонзори всушност не водат сопствена политика, туку се принудени на такви чекори под притисок на политичкиот Запад. Српскиот народ секако е револтиран од ваквите потези, но не е глупав и разбира дека зад ваквите политички потези не стои народот на Македонија, туку исклучиво Западот. Од друга страна, навистина би било добро кога би имало иницијатива која би тргнувала од народот, и од македонскиот и од другите, на пример грчкиот, што, спротивно на присилните државни одлуки, би покажало дека народот не стои зад нив и дека сака добри односи со Србите. Ова го очекуваат Србите, потенцира Ињац.
Сличен став има и уште еден политички аналитичар од Србија. Зоран Чворовиќ во разговор за „Локално“ оценува дека Генералното собрание на ОН не е надлежно да донесува резолуции во врска со меѓународните злосторства, тоа може да го направи само Советот за безбедност на ОН.
-Бидејќи пред неколку години таква резолуција не помина во Советот за безбедност, САД и нивните сателити сега одлучија да го сторат истото преку ненадлежното Генерално собрание. Бидејќи таквиот резултат, доколку се усвои, нема никакво правно значење, за мене како професор по право утре во ОН нема да се случи ништо значајно во правна смисла. Последиците ќе бидат само политички, во смисла дека евентуалното усвојување на резолуцијата за т.н геноцидот во Сребреница, уште еднаш јасно покажаа кои земји се суверени, а кои обични американски сателити и како такви ја поддржале резолуцијата која има за цел да ја скрие одговорноста на САД за ескалацијата на граѓанската војна во БиХ. Според сведочењето на тогашниот британски министер за надворешни работи Даглас Херд, Вашингтон ги отфрлил сите мировни планови на Европејците затоа што на луѓето од Белата куќа им бил потребен српски воен пораз и злосторство за кое ќе го обвинат целиот српски народ, особено неговата војска и политичкото раководство во Република Српска. Затоа Американците посредуваа да се стави крај на крвавата војна меѓу муслиманите и Хрватите во Босна и Херцеговина, да се склучи Вашингтонскиот договор во 1994 година и потоа да се започне заедничка офанзива против војската на Република Српска со логистичка поддршка на НАТО. Во исто време, Клинтон побара од Изетбеговиќ да го организира колењето на муслиманите, за што сведочи воениот полициски командант во Сребреница Мехоњиќ. Военото злосторство во Сребреница, кое на ниту еден начин нема карактеристики на геноцид, беше изведено во Вашингтон и Сараево, анализира Чворовиќ.
Во случај на донесување ваква резолуција, смета тој, Србија во својот Кривичен законик треба да пропише две кривични дела – едно што би го казнило секој кој усно или писмено се повикува на резолуцијата за т.н геноцид во Сребреница и друго кое би го заштитило сеќавањето на геноцидот што независната држава Хрватска го изврши врз Србите за време на Втората светска војна.
Зоран Чворовиќ
-Истовремено, евентуалното усвојување на ваква резолуција ќе го забрза распадот на Босна и Херцеговина. По обидот да се наметне ознаката на геноцид врз српскиот народ, Република Српска како држава на српскиот народ, која беше создадена во 1992 година преку законското остварување на правото на самоопределување на народот, нема причина да остане во сојузот со Федерацијата Босна и Херцеговина, истакнува Чворовиќ.
Евентуалното усвојување на резолуција за таканаречениот геноцид во Сребреница, посочува соговорникот, јасно покажува дека колективниот Запад го користи фалсификувањето на историјата како оружје во многу важна војна за свеста на луѓето.
-Кога станува збор за Балканот, САД се обидуваат да ги сменат местата на обвинителната клупа на историјата, ставајќи ги Србите како најголеми жртви на геноцидот за време на Втората светска војна наместо Хрватите и муслиманите, лојалните сојузници на Хитлер и сторителите на геноцидот врз Србите. Интересно е што денес воените сојузници на Хитлер станаа најревносните сателити на САД, а геноцидните Германци се иницијатори на резолуцијата за т.н. геноцидот во Сребреница. Сè заедно е трагикомично и покажува колку сериозен е Западот во длабока криза, не само политичка и економска, туку и криза на смисла. Што се однесува до Балканот, тој не може да биде мирен се додека само на Србите (Република Српска и Црна Гора) им е ускратено правото на самоопределување, а Косово е под окупација на САД, укажува Чворовиќ.
Сепак е дециден дека Србија нема причина да го спушти нивото на дипломатските односи, на пример, со Македонија, бидејќи тоа би му дало значење на безвредното парче хартија, како што е резолуцијата на ненадлежниот орган.
-Дополнително, нема причина да им се дава посебно значење на земјите кои ќе гласаат за вакво историски фалсификат бидејќи тие се претставени од обични колонијални „елити“, заклучува Чворовиќ.
Н.П.