Неколку часа откако Вселенската патријаршија стави на дневен ред прашањето за статусот на Македонската православна црква – Охридска архиепископија / МПЦ-ОА /, Српската православна црква / СПЦ / направи очајнички обид за блокирање на неизбежното добивање на автокефалност на МПЦ-ОА.
Објавувањето на “веста” за желбата на СПЦ да ги “обнови преговорите со претставниците на МПЦ-ОА на ниво на комисии” во политичкиот кругови на властите во белградскиот весник “Политика” е најсветлиот доказ за паниката во СПЦ, за кои немаат ништо заедничко со религијата грижа и искуство за создавање тензии во македонското општество. Одлуката на СПЦ, која се смета за “тврдина и мајка на српскиот екстремен национализам”, беше донесена со “без преседан учество на претседателот Александар Вучиќ на седницата на Светиот архиерејски собор на СПЦ”. Белградските медиуми отворено тврдеа дека некои од епископите се противат на присуството на Вучиќ.
Тука е местото да се потсетиме дека токму весниот. “Политика” најмногу и со ретка жестокост зборува за децениските за апсења и физичкото ликвидирање на стотици свештеници од Македонија и особено по 1913 година.
Во денешната ситуација единственото нешто што може да направи СПЦ е да се приклучи кон барањето на МПЦ-ОА до Вселенската патријаршија за добивање на автокефалност. По барањето на Светиот синод на МПЦ-ОА до Вселенската патријаршија за решавање на нејзиниот канонски проблем од чисто црковна-канонска страна ова прашање веќе не е можно да биде вратен кон СПЦ.
Бугарската православна црква – Бугарска патријаршија / БПЦ-БП / е единствената која има право да се залага и да се бори за признавањето на автокефалноста на МПЦ-ОА. Исто така, во статутот се јавува како наследник на Охридската архиепископија. Откако БПЦ-БП е призната од страна на сите помесни православни цркви, тоа значи дека сите тие го признаваат и нејзиниот статут и немаат право да и се мешаат по ова прашање.
Со оглед на долгата ни заедничка црковна историја – ако почнеме од мисијата на словенските апостоли Кирил и Методиј, личноста на Кнез Борис I – Михаил, кој одиграл клучна улога при христијнизацията на голем дел од Балканот и придонесува за успехот на мисијата на Свети Кирил -Методиеви ученик и започнатата словенска писменост, Охридската архиепископија, нашата заедничка Света Егзархија, која е и последната канонска ерархија на денешната територија на Македонија / 1941-1945 / пред возобновувањето на Охридската архиепископија, БПЦ изврши еден исклучително важен и правилен дипломатски потег, како од историски, така и од канонска гледна точка, преку создавање на специјална комисија на Светиот синод на БПЦ, која треба да помогне добивање на автокефалност на МПЦ-ОА.
Тука е местото да се потсетиме и фактот дека првите никулци на само-организирање црковен живот, каде подоцна пораснал и возобновена Охридска архиепископија / ОА /, која по примерот и на останатите соседни Цркви добива и националното име – Македонска православна црква “станува благодарение на клирици и верници на светата Бугарска Егзархија, кои во никој случај не сакале враќањето на српската црковна хиерархија во Македонија, бидејќи таа е алатка за србизацијата на населението.
Неодамнешната одлука на СПЦ е неуспешен обид да се повтори измамата во 2002 година, Нишкиот договор, кој имаше за цел да создаде паралелна хиерархија во Македонија и да го направи црквото прашање практично нерешливо. На почетокот на 2015 година, српските канцелари ветија дека ќе продолжат со преговорите, но одлучија да го сторат тоа преку … политички удар во средината на 2019 година
Српскиот патријарх Иринеј и претседателот Вучиќ не само што задоцнија, туку извршија и злосторство, бидејќи во Библијата пишува – никој да не го лаже ближниот. Духовниот живот во Македонија понекогаш ја надминува онаа на својот децениски српски насилник. И ова е затоа што духовноста е автентична и нејзините корени се длабоки .
И денес во однос на Томосот важат старите обичаи: Правото да се даде Томос му останува на Цариградскиот патријарх, бидејќи за време на Соборот во Крит не беше направена никаква промена во процесот за добивање на автокефалност.
Бугарската црква има најголемото историско и канонските право да се залага за МПЦ-ОА и таа тоа нешто добро го разбра и најмногу патријарх Неофит, кој вети дека ќе направи се што е потребно за да се поправи оваа историска неправда спрема МПЦ -Охридска архиепископија./БГНЕС