Има многу  причини да се претпоставува дека во надворешната иницијативи на новата американска администрација ќе се судри со жесток отпор од страна на американскиот елита, убеденa дека САД треба да останат единствен “центар на сила” во современиот свет. Затоа на новиот претседател и иден државен секретар на САД најнапред ќе им се наложи да “влезат во судир” со своите дипломати и советници, сметаат коментаторите на The National Interest Арон Дејвид Милер и Ричард Соколски.

Улогата на “светски полицаец”  ja испразни Америка и  ги измори Американците сметаат авторите на публикацијата. Претставниците на новата администрација го разбираат прекрасно, сепак  само “гласот на народот” што не е доволен за промена на балансот во корист на внатрешната политика. Според Милер и Соколски, политичката врхушка, вклучувајќи искусни дипломати од кариера, ќе бидат против новото разместување на приоритетите.

Претставниците на политичката елита на САД се убедени: не треба да се седи на едно место, треба да се прави нешто. Сличен “поттик за акција” често влече катастрофални последици.

“Стремежот на Америка да ги решава проблемите секаде каде и да се јавуваат, инспирира, а понекогаш интервенција на САД дури ја менува ситуација кон подобро. Во последно време сепак вишокот активност на Вашингтон се почесто има катастрофални последици. Сето тоа влијае на Блискиот Исток “- пишуваат експертите.

Во написот се вели дека причина за ваквата “хиперактивност” е убеденост на американските политичари дека САД се доволно силни “насекаде да наоѓаат чудовишта и да ги победуваат”. Како што покажа сепак искуството од Авганистан и Ирак, потенцијалот на САД е премногу ограничен.

Покрај тоа Американците, тие  простодушните сметаат дека нивното перцепција на светот е “правилна”. “Ние се трудиме да направиме нешто, бидејќи ни се чини дека го разбираме овој свет, макар тоа да не е така” – се вели во статијата. Авторите сметаат дека Америка не треба да чита од египетскиот водич  на предавање за “човекови права” или да го моли Израел да ја признае Палестина. Укорите на адреса на Русија исто така се сведоштво за наивен светоглед, својствен на Вашингтон.

Митот за ексклузивност, за незаменливи нација, меѓу САД “ставот за лидерство”, исто го турка САД да го зголемуваат своето присуство дури и во пустелија на планетата и да ги нудат своите услуги таму каде што никој не барал помош. Постепеното сепак отстранување на Вашингтон од мирно решавање на ситуацијата во Сирија, загубата на влијание на Блискиот Исток во Азија покажуваат дека “побарувачката” на американското лидерство паѓа.

Милер и Соколски ја штитат новата администрација од “гордоста на господарите”. “Многу лесно е да се згреши силата со вистинските доблести, а обичната одговорност да се изведе во ранг на исклучителна мисија на народот” – резимира The National Interest.