Дарија Дугина, ќерката на Александар Дугин, близок соработник на рускиот претседател Владимир Путин, е убиена во близина на Москва, јавуваат The Guardian, CNN и BBC. Тие се повикуваат на извештаите на руските државни медиуми и снимките кои се шират на социјалните мрежи, според кои 30-годишната Дарија Дугина загинала откако автомобилот и експлодирал додека се возела дома.
Пријателот на Дарија Дугин и лидер на руското движење „Хоризонт“, Андреј Краснов потврди дека Дугина е убиена.
„Кога свртела на автопатот кај селото Болшије Вјаземи, дошло до експлозија, автомобилот веднаш се запалил“, изјави Краснов за ТАСС.
„Пламенот целосно ја зафати. Изгубила контрола бидејќи возела со голема брзина и одлетала на спротивната страна од патот“, додаде Краснов.
Таа тврди дека вистинската мета бил нејзиниот татко Александар.
„Тоа беше автомобилот на нејзиниот татко. Дарија нормално вози друга кола, но во саботата таа го зеде неговиот, а тој тргна по другата страна. Тој бил на местото на трагедијата. Претпоставувам дека Александар бил мета или дека двајцата сакале да ги нападнат“, изјави Краснов.
Дугин на местото на несреќата?
Објавено е и видео на кое наводно се гледа шокиран Александар Дугин на местото на експлозијата, но засега нема потврда дека навистина е тој.
Allegedly Dugin at the location where his daughter was assassinated. pic.twitter.com/2dHo6T4I27
— Dmitri (@wartranslated) August 20, 2022
Неговата ќерка Дарија е родена во 1992 година и студирала филозофија на Московскиот државен универзитет. Таа беше руска новинарка која се залагаше за инвазија на Украина и се најде под американски и британски санкции поради ширење дезинформации.
Во март 2022 година, Канцеларијата за контрола на странски средства на Министерството за финансии на САД (OFAC) ја санкционираше Дугина за нејзиниот придонес во написот на веб-страницата United World International (UWI) во која се сугерираше дека Украина ќе „пропадне“ доколку биде примена во НАТО.
Пресудно влијание врз Путин
Дугин е познат по своите екстремни и националистички ставови, со кои имаше одлучувачко влијание врз Владимир Путин. Меѓу другото, Дугин повикува на борба против глобализмот предводена од САД; ја отфрла очигледната природа на либералните вредности, како што се човековите права и демократијата; го афирмира колективистичкото наследство на фашизмот; ја фали Северна Кореја како позитивен пример за отпор кон либералниот поредок; предлага надворешнополитички односи засновани на нуклеарни ултиматуми; и конечно, тој инсистира дека интегритетот на Русија зависи од украинската територија.
Во неговиот геополитички котел на „евроазиството“, а да се потсетиме, Путин сака да го користи овој концепт, Дугин зготви чудна мешавина од конзервативна европска и азиска филозофија, модерна американска политичка мисла, искривен словенофилски месијанизам и поедноставен хајдегеризам, зачинет со гранче на незрелиот постмодернизам, малку теории за заговори и неколку крупни зрна платонска политеја.
Приближување кон руските неофашисти
Роден во Москва во 1962 година, Дугин тешко ги поднесувал ограничувањата на советскиот комунизам во младоста. Назад неколку генерации, мажите во неговото семејство биле офицери во армијата, а неговиот татко наводно бил разузнавач. Дугин не се вклопил во таа матрица. Рано почнал да се движи во други кругови, сомнителни кон властите, а поради неговите ултрадесничарски ставови бил избркан од Московскиот авијациски институт.
Неговите интелектуални интереси вклучуваат окултни и пагански учења, раното православие и европските конзервативци блиски до фашизмот. Кога имал можност да го стори тоа, во пресрет на распадот на Советскиот Сојуз, останал на Запад и дошол до необичен заклучок – од другата страна на железната завеса е уште полошо отколку дома. Комерцијализацијата и западната идеја за индивидуализам создадоа општество, веруваше тој, на навистина осамени поединци; Во тоа водеа Соединетите Американски Држави, во нив пронашол „култ на злото“.
Враќајќи се во земјата, тој посериозно ги развива своите идеи и се зближува со руските неофашисти. Во раните деведесетти, тој главно ја покажува својата продуктивност пишувајќи нејасни книги заситени со езотеризам и мистицизам; на пример, во 1993 година ја објавува Конспирологија, „наука за заговори, тајни друштва и окултно војување“.