Најважниот резултат од самитот на ЕУ за бегалската криза сеуште не се содржи во официјалните изјави, но допрва треба да бидат  разсветлени. Проектот има врска со веќе постигнат зад сцената договор и планови за изградба на нов гасовод кој ќе поминува низ Сирија и треба да биде алтернатива на рускиот гас за ЕУ, коментира германскиот весник “Дојче Виртшафтс Нахрихтен”. 

Овој договор во општи линии ќе одговара на договорот на Ангела Меркел со турскиот претседател Ердоган.

Очигледно, сепак, тоа опфаќа само еден мал дел од подготвувките од Германија, Турција и САД за решение на проблемот. Џералд Кнаус, шеф на финансиерот од Џорџ Сорос  од “Европската  иницијатива за стабилност” (ESI) ја советува со месеци германската канцеларка Ангела Меркел по бегалското прашање. Уште во октомври минатата година неговата ESI претстави план, кој сега треба да профункционира.

Тој го  предвидува следново: “Германија мора да обезбеди азил на 500 000 Сиријци, регистрирани во Турција”. Предвиденио рок е 12 месеци. Други европски земји, исто така можат да се приклучат, но на доброволна основа. Истовремено Турција се обврзува да ги прифати назад “сите нови мигранти” кои поминале од Турција во Грција. Кнаус, кој е австриец, изјави за австрискиот весник “Ди Пресе” на 16 март дека тајно “била договорена многу радикална идеја, и веројатно таа многу наскоро ќе стане јавно добро “: Кнаус вели дека една” коалиција на Отворени ” ќе ја преземе на ден по 900 Сиријци -” без оглед на тоа колку Сиријци ќе пристигнат во Грција “. На овој начин требало да се дојде годишно до 300 000 емигранти, значи помалку од првичниот план на Сорос. Коалицијата на одзив сега се состои од Германија, Португалија и Шведска.Веројатно Меркел ќе успее да навива и  за некои други земји да прифатат помали контингенти. На овој начин решението на проблемот би можел да стекне  еден вид на европско решение. Очигледно Планот на  Сорос (Германија да прими половина милион бегалци, регистрирани во Турција) е договорен со владата на САД. На овој начин Ангела Меркел ги поддржува геополитичките планови на Американците, кои имаат во регионот особени интереси за енергетска политика: тие планираат изградба на Транс-јадранскиот гасовод (таг). Тој ќе поминува низ Сирија, а потоа – од турската граница преку Грција, Албанија и Италија, и е форсиран од САД. Тоа е всушност и еден од најважните бегалски правци кон Европа, кој по затворањето на Балканскиот пат особено многу ќе се натовари. САД немаат интерес од дестабилизирање на маршрутата на таг. Тие исто така сакаат да се осигура дека Европа ќе обезбедува од гасоводот кој е под контрола на САД, а не на Русија. Во таа смисла САД и Русија се борат за европскиот енергетски пазар. Во овој контекст интересен е исто фактот дека во текот на сириска територија треба да помине и руски гасовод. Изненаднува и повлекувањето  на Русија од Сирија , што може да наведнува на мислата дека би можело да има и договор меѓу Русија и САД – на тој начин можат да се обезбедат геополитичките интереси и на двете велесили.

Но и да се прекине зависноста од нафтата на Саудиска Арабија.

Во тесна врска со американската улога може да се толкува и посетата на помошникот државен секретар на САД Викторија Нуланд во Идомени, што беше масовно заобиколување  од медиумите. Како што  објави грчкиот весник “Катимерини”, познатата со скандалозната фраза Fuck the EU и со својата улога во Украина посебна пратеничка, го  посети во четвртокот кампот крај Идомени. “Ќе помогне за да може да го решиме проблемот со распределбата на бегалците во рамките на ЕУ . Покрај тоа, сакаме да помогнеме, па договорот меѓу Турција и ЕУ да биде фер и транспарентен  “- ги  цитира турскиот весник” Хабелер “зборовите на Нуланд од Идомени.

“Атина  поставила директно барање на Вашингтон. Во оваа тешка ситуација јас сум тука – во израз на американско-грчката солидарност. Ние ќе работиме заедно за да се реши во рамките на ЕУ проблемот со  распределбата на бегалците. ” Во контекст на горенаведеното, може да се објасни исто зошто Ангела Меркел толку долго чека пред да го  објави на јавноста вистинскиот план за бегалската криза, иако одамна и е познат Планот Сорос и дека очигледно тој е во основата на лансирани од неа и Турција заеднички предлог на самитот на ЕУ. Меркел требаше да ги почека резултатите од локалните избори во трите германски провинции, за да не го подгрева понатаму расположението во Германија против сопствената политика на отворени граници.

Кнаус смета дека оската Анкара-Берлин е насочена геополитички против Русија.Во интервју за германскиот весник “Ди Велт” тој вели дека Германија  ја има направено грешката да се потпира прекумерно многу на Европската комисија: “Германија порано ги  разбра многуте работи. Но згреши, кога  одлучи премногу да се потпира на ЕК. Германија требаше многу порано да си ги  земе работите во свои раце. ” Според” Ди Велт “, Кнаус  ја гледа улогата на Германија како партнер на Турција и на САД. Тука лежи заедничкиот интерес, за да се прифатат бегалците: “Германија не испаѓа како другите земји во анти-исламистичка реторика.

Истовремено со тоа Анкара гледа во она што деликатно  со геополитичката положба може да се наоѓаш меѓу непријателски на муслиманите, владите и еден силен Путин. Еден успешен и во peer-поврзаност Берлин може да биде многу важна за Турција и нејзиното присоединување кон ЕУ. ” Тука се затвора всушност и кругот за Транс-јадранскиот гасовод: Американците сакаат да ја истераат Русија од европскиот енергетски пазар. Недостатокот на сопствена енергетска политика денес ги  прави Европејците зависни од Русија. Ако двата гасоводи бидат изградени во дуополен план, тоа  за Енерго-политичката слобода на дејствување на ЕУ нагло ќе се прошири. Значи таа цел една војна и стотиците илјади избркани  од Сирија и Ирак, од геополитичка гледна точка, се смета од инволвираните во неа – САД, Русија и ЕУ – како дополнителна штета.

Во секој случај Планот Сорос во реалноста би довел до тоа што мигрираните  во Европа нема да станува целосно неорганизирани и дека правото на азил нема да биде укината. КОе  уверување   ќе го добие ЕУ дека Турција ќе се однесува  човечки и  достојно со емигрантите, исто така е нејасно. Исто така не е јасно дали сето ова ќе се сфати во самата Германија. Отворено стои исто прашањето дали ЕУ по јавното поделби од проектот ќе има сили да продолжи да ја игра улогата на политички сојуз кој треба  да го изведе на еден поголем и атрактивен пазар.