И покрај филмовите како 2001: A Space Odyssey, недостигот на доверба во вештачката интелигенција не ветува добро за иднината на вселенското истражување. Генеративните модели би можеле да помогнат во мисии со екипаж и без екипаж, а НАСА развива систем кој ќе им помогне на астронаутите да вршат маневри, да спроведуваат експерименти и многу повеќе со помош на интерфејс кој користи природен јазик, пренесува Гардијан.
„Основната идеја е да дојдеме до точка каде што можеме да разговараме со леталото, додека тие не информираат за интересните работи што ги откриваат во Сончевиот систем и длабоката вселена“, рече Лариса Сузуки на состанокот на IEEE за следната генерација. на вселенската комуникација. „Ова повеќе не е научна фантастика“.
НАСА за прв пат ќе го воведе системот во Лунарната порта, вселенска станица која ќе орбитира околу Месечината и ќе обезбеди помош за мисијата на НАСА – Артемида. Системот би користел интерфејс на природен јазик кој им овозможува на астронаутите да побараат совети поврзани со експерименти или маневри без да пребаруваат низ дебели книги со сложени инструкции.
На посебна страница за ангажирање помали компании, НАСА ги наведе и барањата за Lunar Gateway, на кој ќе им треба „вештачка интелигенција и технологии за машинско учење за одржување на различни системи дури и кога е без екипаж. Операциите вклучуваат приоритизација на пренос на податоци, автономни операции, управување со здравјето на Gateway итн.’
На пример, Сузуки опиша сценарио во кое системот автоматски ги коригира грешките и неефикасноста во преносот на податоци, како и други дигитални недостатоци.
„Не можеме да испраќаме инженер во вселената секогаш кога софтверот ќе падне“, коментира таа.