Додека г. Младиќ бил далеку од Сребреница и присуствувал на таен мировен состанок со меѓународната заедница во Белград, додека бил на свадба и во болница, тој не можел да има ефективна контрола или информации од Босна и Херцеговина, а камоли да командува, наведе во издвоено мислењето судијата Приска Матимба Нијамба.
– Заклучокот на Судскиот совет дека г-дин Младиќ издавал наредби и командувал и контролирал додека физички и географски отсуствувал од Сребреница во друга земја е спротивно на доказите и затоа е очигледна грешка, се наведува во издвоеното мислење на судијата Нијамба.
Сведокот (Манојло) Миловановиќ, началник на Генералштабот на ВРС и други сведоци од армијата потврдија дека за тоа време кога г. Младиќ заминувал во јули 1995 година, Миловановиќ дејствувал како заменик командант на г. Младиќ, објаснува Нијамбе.
– Како што е наведено во став 605 од жалбата на Младиќ, г-дин Младиќ присуствувал на состанок на кој бил потпишан план за овозможување пристап на Црвениот крст до воените затвореници во Сребреница и размена на „сите за се“ со другата страна за српски затвореници. Исто така, се преговараше за постојан прекин на огнот со цел да се обиде да стави крај на војната. Ниту еден разумен судија не може да заклучи дека г. Младиќ може да учествува во сложени мировни преговори со високи претставници во Добановци, Србија, со претставници на ООН, додека вршеше ефективна контрола во Сребреница. Таквото однесување, согласувањето да се дозволи пристап на Црвениот крст до воените затвореници во Сребреница пред да ги разменат, не може да се искористи за да се поткрепи знаењето или наводниот придонес кон кој било учесник во заедничко злосторничко дело за истребување, а камоли да се изврши геноцид врз истите лица – рече судијата Нијамбе.