Вкупно 9.764 жени биле жртви на насилство во Бангладеш во период од една година, покажуваат податоците на невладината организација Light House. Во Бангладеш тој процент е точно 50 отсто и е на прво место. На тој начин, секоја втора жена во текот на животот доживеала некакво насилство од партнерот.
Речиси 10 илјади жртви вклучуваат 4.360 силувани и 450 убиени по силување. Во тој период биле пријавени дури 17.027 случаи на насилство врз жените.
На второ место е Авганистан (41%), податок кој не е изненадувачки со оглед на враќањето на Талибанците на власт во 2021 година. Начинот на кој Талибанците реагираа на масовните протести за правата на жените во Авганистан и Иран е дел од нивната стратегија за консолидирање на власта.
Талибанците ги ескалираа ограничувањата против жените, вклучително и испраќање вооружени мажи во училниците за девојчиња и принудување на персоналот да ги испитува телата на девојчињата за знаци на пубертет за да ги дисквалификуваат од понатамошно образование. Авганистанските жени известија дека талибанските полицајци тепале жени затоа што носеле панталони во западен стил под капутите издадени (нарачани) од режимот .
Канада е на трето место со 44,1% (36% од мажите во истата земја доживеале насилство), пред Саудиска Арабија со 43%. Бројките за Канада од 2022 година се прилично мрачни и изненадувачки со оглед на тоа дека е уредно општество. Таа година насилно биле убиени 184 жени и девојчиња, главно од мажи. Една жена или девојка се убива на секои 48 часа (извор: Канадска опсерваторија за правда и одговорност).
Дали Саудиска Арабија е безбедна за жените е едно од првите прашања што ќе ги наведе Google. Иако Западот сè повеќе замижува пред прашањето за човековите права во оваа земја богата со нафта каде што Aramco е една од најмоќните компании во светот, бројките се незапирливи.
Меѓународна непрофитна организација која се занимава со прашањето на човековите права често ја опишува Саудиска Арабија во своите извештаи како земја каде што предложените реформи од 2021 година ги игнорираат основните права (дискриминација при вработување, нема право на пасош итн.), како земја која се карактеризира со репресија и отсуство на граѓанско општество.
Жените кои се обидуваат да побегнат од брачниот другар или семејство насилник може да бидат уапсени и вратени на нивните семејства. Доколку избегаат или бидат испратени во засолништа, не смеат да заминат освен ако не се смират со членовите на семејството или не прифатат договорен брак. Засолништата и властите не им дозволуваат на жените да живеат самостојно.
Амнести интернешенел отиде чекор понатаму во 2023 година, наведувајќи дека „законот за личен статус ја кодифицира дискриминацијата на жените“.
Во Индија, процентот е 35 проценти, што е зголемување во споредба со Националното истражување за семејно здравје (NFHS) 2019-2021 година, во кое процентот беше 29,3%. Тогаш беа презентирани страшните податоци дека 3,1 отсто од трудниците на возраст од 18 до 49 години трпеле физичко насилство за време на бременоста.
Објавените податоци ја вознемирија австралиската јавност и по објавените податоци дека насилството изнесува 23 проценти, Австралија спроведе различни иницијативи за спречување и справување со насилството врз жените, вклучувајќи сеопфатна легислатива, услуги за поддршка и кампањи за подигање на свеста на заедницата.
По Турција, Египет, Колумбија, Пакистан, Молдавија, Аргентина и други земји, првите земји од нашето поблиско опкружување на листата се Унгарија и Бугарија (19%), додека Словенија (18%) води во насилството од земјите од поранешна Југославија пред Хрватска која е на 43 место со 13%.