Српскиот претседател Александар Вучиќ рече дека Црна Гора е единствената земја во која не бил во официјална посета, но истакна дека тој е секогаш подготвен да разговара со Мило Ѓукановиќ, иако тие гледаат на работите поинаку.
„Тоа кажува дека имало работи со кои не се согласувавме“, изјави Вучиќ за медиумите во Србија, пренесува Танјуг.
Тој исто така истакна дека работата на Ѓукановиќ, како и неговата, е да работат во интерес на Србија и Црна Гора.
Тој изјави дека Србија инвестирала 3,5 милиони евра во Српската куќа, дека парите биле вложени во одржувањето и работењето на националните институции, но дека интегритетот на таа земја мора да биде зачуван.
Додаде и дека Ѓукановиќ му пренел што мисли за правата на Србите и дека „тој бил искрен, отворен и искрен и не претерувал“.
„Жал ми е што владејачката партија се налути, и го видов тоа по соопштението на ДПС, но мојата улога е да се грижам за 28 проценти од српското население во Црна Гора“, рече Вучиќ за ТВ Пинк.
Тој ги запраша претставниците на меѓународната заедница какви права имаат Албанците, со 25 проценти во Северна Македонија, а кои Србите во Црна Гора, и побара одговор за „разликата во бројот и правата на Србите и Албанците во двете земји“.
Тој додаде дека е „благодарен на нашиот народ што ги држи главите високогоре“.
Вучиќ исто така рече дека некои го обвиниле дека не ја „потегнал секирата“ на Црна Гора, а други го обвинуваат за наводна „агресија“, која му се префрла од Апелот 88.
„Јас нема да тргнам со тенкови на Црна Гора, времето на српската неодговорност заврши“, рече Вучиќ, додавајќи дека е време за договори, но не и на штета на Србија.
„Тоае рационално е и одговорно, оние што би се бореле, би воделе војна 24 часа, а потоа ќе одат во кафулиња“, истакна тој.
Српскиот претседател, исто така, рече дека не верува дека Црна Гора ќе ја промени својата одлука за контроверзниот закон за слобода на религијата, но рече дека ова „го разбудило српскиот народ во Црна Гора“.
„Не само во Црна Гора, туку и во Србија, РС, колку чувствуваат неправда, за тоа што сè им е дозволено на другите, а на Србите – не … Јас го реков тоа и на меѓународната заедница“.