Британското решение за излез од ЕУ стана груб стрес за  светскиот  поредок.Сега, кога ЕУ е потресена од новата реалност, доаѓа редот на НАТО. Кога лидерите на земјите-членки на Алијансата ќе се соберат во петок во Варшава на својат самит, тие ќе инсистираат дека нивниот сојуз, како и досега, има витално значење, бидејќи Европа е загрозена од руска агресија. Но вистината е токму обратна. Ова го пишува Стивен Кинзер, соработник на Институтот Вотсон за меѓународни студии на Универзитетот Браун. Неговата последна книга е “Браќата: Џон Фостер Длес, Ален Длес и нивната тајна светска војна”. Анализата е објавен во. “Бостон глоуб”, ја пренесува Локално.мк.Тоа што НАТО стана инструмент на Америка за ескалација на опасен конфликт со Русија. На нас ни треба помалку НАТО, а не повеќе. Организацијата на Северноатлантскиот договор беше основана во 1949 година, за да можат американските сили да ги заштитуваат уништена од војната Европа од сталинистичкот  Советски Сојуз. Денес Европа е целосно способна самостојно да ја обезбедува својата безбедност и да плаќа за неа, само дека структурата на НАТО останува без промени. САД, како и пред тоа  пополнуваат речиси три четвртини од нејзиниот буџет.Но тоа веќе нема смисла. САД треба да го задржат политичка близина со европските земји, само што тие треба да  ги прекинат разговорите за тоа како овие земји се обврзани да се бранат. Останатото се  очи во очи со реалноста, Европа може да се повлече од работ на конфронтирачката провалија, насока  која упорно ја води Северноатланскиот пакт.

Русија на никаков начин не го загрозува основните интереси на Америка. Напротив, таа ги споделува нашите аспирации за борба против светскиот тероризам, за држење под контрола на нуклеарните закани и за решавање на други итни проблеми, претставувајќи ги  предизвиците за меѓународната безбедност. Сето тоа зависи од гледната точка: едни сметаат Русија за дестабилизирачката сила во Европа, други тврдат дека таа само ги брани своите Прекуграничните региони. Онака тоа е проблем на Европејците,  но не и наш проблем.

Сепак раководни високи американски генерали од НАТО, кои многу сакаат да добијат нова задача, се опседнати од мислењето дека Русија е непријател. Министер за одбрана Ештон Картер нелогично ја  стави Русија на прво место на листата на закани за САД. Вашингтон е обземен од антируски страст. Самитот на НАТО во Варшава ќе стане арена за вообразени уверување бројни предупредувања за “руската закана” и свечена ветувања на оваа бура да бидат одговорено со демонстрација на воена сила.

САД планираат да ги зголемат четири пати трошоците за воени проекти на НАТО по границите на Русија или во нивна близина. Неодамна Алијансата отвори нова ракетна база во Романија, одржи најголемите воени вежби во современата историја на Полска и ги објави плановите за дополнително распоредување на илјади американски војници на бази крај Балтичкото море, од кои дел се наоѓаат на дофат на артилериски оган од рускиот Санкт Петербург. Од своја страна, Русија гради нова воена база во опсегот на артилериски оган од Украина и има 30 000 војници на гранични позиции. И двете страни имаат нуклеарно оружје. НАТО ги оценува како воен проблем тешкотиите во односите меѓу Русија и соседните земји.Тоа е мудро. НАТО е воен сојуз и се раководи од воени позиции, внимателен е  со воени категории. Но нашиот конфликт со Русија инхерентно е политички, а не воен. Тој само бара конструктивна дипломатија. НАТО е груб инструмент, неспособен да решава деликатни задачи. Ако Европејците сметаат дека возвратна ескалација е најдобар начин за справување со Русија, ајде да се справи. Но тоа треба да биде европски избор, не наш. Командата на НАТО и неговите политички господари во Вашингтон не се подготвени да  ги отстапат уздите на европската безбедност. Тие се плашат дека Европејците ќе бараат помирување со Русија, наместо да одат по патот на агресивна конфронтација. Американските генерали, политичари и изведувачите на нарачки за армијата ја  мразат оваа перспектива. Продолжувајќи со  финансирањето на НАТО, ние го  купуваме правото да извадиме мечеви на руските граници. Некои Европејци не се задоволни од тоа што Америка  го користи НАТО за зајакнување на воениот притисок врз Русија. Министерот за надворешни работи на Германија, Франк-Валтер Штајнмаер неодамна  ги нарече маневрите во Полска со учество на 14 000 американски воени “распалување на воената хистерија и борбени извици”. Отворено давајќи отпор на НАТО, Штајнмаер рече: “Оние кои сметаат дека симболична  тенковски парада на источната граница на Алијансата ја обезбедува безбедноста, очигледно грешат. Ние не треба да создаваме изговор и повод за обновување на старата конфронтација “. Во годините на Студената војна НАТО помагаше за заштита на мирот во Европа. Оваа организација не ги исполнува барањата на XXI век. Засилувајќи ги тензиите со Русија таа ја  дестабилизира ситуацијата, но во никој случај не придонесува за стабилност. На Европа и е потребен нов систем за безбедност. За разлика од НАТО, овој систем треба да биде креирана од Европејците за европските потреби и потреби. Неа треба да ја водат Европејци, и тие се обврзани да плаќаат трошоците за неа. Ова ќе им овозможи на САД да се откажат од својата долгогодишна мисија која, макар и да е благородна, не смее да трае вечно.