Агентите на тајната, кои го чуваат Доналд Трамп, видливо го зголемија бројот во вторникот вечерта.

Политички гениј, ксенофоб, расист, нарцисист, вистински водач, способен да ја промени Америка, женомразец, безскрупулeн (или искусен, а зошто не и двете) бизнисмен, талентиран шоумен, спасител, женкар со силна рака, неподнослив грандоман, лажлив Минхаузен со птичјо гнездо на главата, искрен шегувач – кон секое од овие повеќенасочни дефиниции тој сега практично сигурно ќе додаде и “претседателски кандидат на Републиканската партија”. Тешко дека некој денес го зема на шега човекот кој слезе помпезно со ескалатор, за да ја објави кандидатурата на 16 јуни минатата година. По повлекувањето на Тед Круз во вторникот Трамп може да биде запрен само со револуција или напад. Сенаторот загуби катастрофално во Индијана и приквечер ја објави одлуката со краток говор.

Претседателот на националниот комитет на Републиканската партија Ринс Прибас не почека и половина час пред да испрати твитови во кој го нарекуваше Трамп “кандидат, околу кого треба да се обединиме”. Тоа беше како бело знаме врз урнатините на преземена тврдина. Не дека сите од десницата се подготвени да кренат раце. Лора Буш посочи дека побрзо би гласале за Хилари Клинтон, отколку за Трамп. Истото го рече и водечки советник на Џон Мекејн, противникот на Барак Обама од 2008 година. Друг сенатор возгордеа глас, а нешто слично изјави и уредникот на популарниот конзервативен сајт RedStates.com. Не сакам да сум во позиција на републиканците, кои сега се растргнати меѓу потребата да се изборат со омразената Хилари Клинтон – исто речиси сигурен претставник на демократите наесен – и одвратноста кон Трамп како узурпатор на тронот на Роналд Реган.

Нема кандидат во американската политичка историја, повеќе неподдржан во самата партија, која номинално треба да го претставува. Пропадна сметката за обидите на лидерите на републиканците да го потопат Трамп (пуштете пребарување со хаштагот #neverTrump и ќе видите). Тој издржува еднонеделен бараж од 5-6 илјади емитувања на негативни политички реклами во Индијана, која може постави рекорд по густина на заградителниот оган во историјата на американските кампањи. Круз и последниот следен кандидат Џон Кејсик дури беа склучиле нешто како пакт за ненапаѓање. Гувернерот на Охајо практично се повлече од конзервативниот држава во средниот запад, кој би требало да е плодна почва за десен идеолог како Круз.

И ништо, Трамп ја зафати опозицијата. Пред неколку дена Круз беше наречен “Луцифер во плот” од поранешниот лидер на републиканците во Конгресот Џон Бејнр, но не покажа и половина од ѓаволските вештини на противникот. И тој, и партиските старешини, кои го поддржуваа како постојано да забораваат дека Трамп не води идеолошко движење, туку поход на незадоволните, кои гледаат невротично на проблемите и им обезбедува псевдотераписки испад за емоциите. Трамп е култ, не програма. Ако некој очекува од него на пример да ги продлабочи доказите да објаснува позначајно или разумно програми – заборавете. Лути луѓе немаат потреба од измерени аргументи, туку од начин да избувнат емоциите.

Републиканската партија треба да си изболедува оваа треска, пред да може да оформи конструктивни пораки за иднината. Очекувајќи ја загубата на Круз во Индијана, предводникот на конзерватизмот. “Волстрит џурнал” ги повика републиканците да не пречат на Трамп, ако тој ја донесе номинацијата. Уредувачката белешка заклучи дека и да победи, и да загуби, успехот на неговата кандидатура до денес нема како да не доведе до сериозно преиспитување на тоа што и кого всушност претставува оваа 160-годишна партија.

Десетте месеци на нивната кампања, досега личеа на групен развод, прво меѓу 17, а конечно меѓу три лица. Не остана неизговорена навреда, а дури повеќето внимателни набљудувачи се збунија на моменти кој против кого е и кој кого поддржува, и кој какви сметки прави. До последен момент во Индијана пример Трамп ја пумпаше ситуацијата, цитирајќи една таблоидна глупост пред неколку дена, дека таткото на Круз бил забележан со Ли Харви Освалд, убиецот на Џон Кенеди. Тоа го принуди сенаторот да не го повика кубанскиот родител на неколку предизборни митинзи.

Светот му се распадна кога републиканскиот електорат во Индијана претпочита бизнисменот со 53% на 37%. Круз одржа говор кој може да влезе во аналите како еден од најпознатите збунувачки и горчливи примероци на навредена политичка реторика. Тој дури и не спомена Трамп по име, а камоли да му го честиташе за успехот, па макар и во заби. Во такви моменти станува јасно зошто Круз нема пријатели во Сенатот.
Трамп всушност е најопасниот кога зборува, без да биде краен без да навредува и напаѓа прекумерно. Контрастот е многу силен, ако утрото тој го нарекува противникот “лажливиот Тед” (Lyin ‘Ted), вечерта вели дека сенаторот има брилијантна политичко иднина и дека водел достојна, силна кампања. Трамп знае како да се сметне од густата ароганција кон навидум смирение.

За момент тој остана без противник и изгледаше речиси шокиран дека ја гледа оградата на Белата куќа пред себе. Дали ќе може да ја прескокне останува да видиме. Сигурно е дека кампањата наесен ќе биде брутална. Се сомневам дека Клинтон дури може да се посомнева отсега што ќе каже на нејзина адреса Трамп. На многу начини оваа трка е веќе невидена – необичен бизнисмен без ден политичко искуство против првата жена кандидат за претседател од главна партија. Клинтон има предност кога се анализираат шансите држава по држава, но има и некои потенцијални проблеми. Зајдисонцето на индустриски области во Мичиген, Индијана, Пенсилванија, Охајо, да речеме, можат да бидат неочекувано подложни на популистички магии. Флорида е секогаш на линија. Вирџинија е амбивалентна. Не би исклучил изненадувања, иако нема да имаат коефициент 1 до 5000 како титулата на “Лестер сити”.

Сепак и покрај опасниот пораст Трамп има сериозни проблеми со некои клучни групи. Да не заборавиме дека досега беше фаворит во еден ограничен електорат, а наесен ќе се соочи за проценка пред целата нација. Меѓу малцинствата, жените, младите гласачи неодобрување кон него е 70 – 80%. Тој може да изгледаше неранлив досега, но сè што исфрли за време на кампањата, е грижливо обложено и архивирано за идна употреба. Сеќавањето на такви информации нема да ги обесхрабри правоверните, но ќе го активира гадењето од него.

Круз направи обид да ги користи овие чувства со невиден избор на потпретседател уште пред да биде номиниран. Пргавиот Трамп најде начин да го користи и тоа против него, кога Карл Фиорина се сопна и падна од сцената, сенаторот дури не забележа. Со безмилосниот талент на комичар бизнисменот веднаш направи скеч од инцидентот и го одигра пред своите обожаватели. Што и да кажеме многу добро ги исмева другите.

Демократите се болни од слична треска како републиканците, но ја тераат со многу пониска температура. Нивните повеќето свирепи судири изгледаат повеќе како страшни приказни, прераскажувани крај камперски оган. По поразот на Хилари Клинтон во Индијана Берни Сандерс тврди дека останува непоколеблив во својата кампања, особено по успехот во вторникот. Но заостанувањето веќе е речиси непремостливо. Малку пред тоа тој беше принуден да отпушти околу една третина од својот тим. Има некаква надеж да се сменат работите, особено ако ги освои преостанатите Држави (вклучувајќи Калифорнија на 7 јуни) многу убедливо и така убеди некои од т.н.. супре-делегати да гласаат за него, но веројатноста за тоа е мала.
Сандерс зборува се почесто како ќе ја промени дебатата за време на партискиот конгрес во текот на летото. Изгледа дека амбиција му е да се наметне со клучни елементи во идната платформа на демократите. Продолжувањето на кампањата може да се смета како притисок за разлевање на инаку центристичката Демократска партија. Хилари и Берни може да се состанат наскоро некаде за преговори. Не би се изненадил.

Споменувајќи го Луцифер, ми текна дека Повлекувањето на ѓаволот за опашката понекогаш може да има интересни резултати. Сеќавајќи се на моментот кога точно пред пет години Трамп седеше на масата во салата за време на т.н.. бал на дописници, каде се собира политичката и медиумска елита, Обама се потсмеваше отворено на неговите лидерски вештини, знаејќи одлично нешто што сите сакаа да го дознаат 24 часа подоцна. Во истиот момент елитните “Тим Сикс” се товарија на хеликоптери на пат кон домот на Осама бин Ладен во Аботабад, Пакистан.

Не е многу длабок заклучокот да се тврди дека потсмевот го жегнал Трамп длабоко. Како човек несвикнал на приговори, тој покажа тенка кожа во некои моменти за време на кампањата. Подлабока тајна е дали токму тогаш бизнисменот се амбицира да влезе сериозно во претседателската трка некој ден. Обама се пошегува во саботата дека Трамп може да биде на негово место за време на матурска догодина.

Ако излезе прав, Луцифер си замина од Индијана, но ѓаволот може да се врати во Мичиген.