Ако Трамп биде реизбран, може да се очекува крајот на „глобалниот Запад“

од Vladimir Zorba

Мандатот за претседател на Доналд Трамп беше обележан со повлекување на САД од глобалното лидерство, што ја замени светската хегемонија на Вашингтон со конкуренција од големи држави: САД, Кина и Русија. Необединета Европа не може да игра значајна улога вооваа група, пишува германскиот весник „Sdeddeutsche Zeitung“.

Сепак, весникот смета дека засилувањето на конкуренцијата меѓу големите земји ќе има позитивен ефект врз интеграцијата внатре во Европската унија.

Терминот „конкуренција на големите сили“ повторно се користи во Вашингтон за да се опише светската дистрибуција на силите во блиска иднина, наведува „Sdeddeutsche Zeitung“. Тој концепт не е нов. Во суштина се наведува крајот на таканаречениот „американски век“.

Од крајот на Првата светска војна до 2000-тите, Соединетите држави биле доминантна моќ во светот, според германскиот весник. Според авторот на текстот, Соединетите држави го преживеале колапсот на европските монархии, со помош на својата економска и воена моќ, ја поразиле нацистичката Германија и ја милитаризирале Јапонија, а потоа ја задржале својата предност во Студената војна против социјалистичкиот камп предводен од Советскиот Сојуз.

На крајот на 20 век, се чинеше дека дури и новата Русија и Кина, која се развиваше во тоа време, нема да бидат против хегемонијата на Вашингтон.

Сега ситуацијата е променета, наведува авторот на текстот. Доналд Трамп ги наведе Соединетите држави да се откажат од својата позиција на светски лидер. Вашингтон се повлекува од сојузот и договорот и не ги сфаќа сериозно Обединетите нации. Според авторот, во случај Трамп да биде реизбран за претседател на САД, ќе може да се зборува за крајот на терминот „глобален Запад“.

„Süddeutsche Zeitung“ вели дека либералната демократија во западен стил не се шири низ целиот свет во секој случај. Весникот ја наведува Русија како пример, во кој, по промените во Уставот, претседателот Владимир Путин доби можност да се кандидира за уште два претседателски мандата. Како друг пример, тој ја наведува „авторитарно-националистичката“ Кина.

Пекинг, како што објаснува авторот, верува во проширување на своето економско влијание. Кинескиот пазар стана најголем светски пазар, кој ги охрабрува повеќето земји да водат мирна политика кон Кина. Таа земја веќе стана лидер во својот регион, но нејзините цели се, според „Süddeutsche Zeitung“, глобални: има намера да стане супердржава.

Весникот наведува дека следната година ќе биде обележана со конкуренција од големи држави: САД, Русија и Кина. Кога станува збор за Европа, таа нема да игра значајна улога во распределбата на силите. Европа би имала некои шанси во конкуренција на големите земји доколку имало повеќе единство во ЕУ, што, сепак, во последно време се намалува.

Тоа е поврзано и со „Брегзит“, односно заминувањето на Велика Британија, што е важен играч од политичка гледна точка. Индивидуалните кампови во рамките на ЕУ, кои се појавија како резултат на проширувањето на алијансата во текот на 90-тите, исто така придонесоа за тоа.

Сепак, тензиите во односите на големите држави во Европската унија би можеле да ја зголемат потребата за внатрешно единство. Во светло на глобалната конкуренција меѓу САД, Кина и Русија, ќе биде неопходно ЕУ да се ресетира и прерасне во одбранбен сојуз, заклучува авторот на текстот.

Слични содржини