Победата на Трамп на претседателските избори во САД би можела да ја отвори „Пандорината кутија“ на популизмот низ Европа. Италија, Холандија, Германија и Франција се особено на удар, анализира DW.
Во мај годинава, кога неверојатната победа на Доналд Трамп на претседателските избори во САД делуваше како најдалечната од сите можности, висок европски функционер на Твитер предупреди од „хорор сценарио“. Замислете, напиша Мартин Селмајер шефот на кабинет на претседателот на Европската Комисија Жан Клод Јункер, доколку наместо Барак Обама, Франсоа Оланд, Дејвид Камерон и Матео Ренци, следната година на состанокот на Г7 (седумте најразвиени земји во светот) дојдат Трамп, Марин Ле Пен, Борис Џонсон и Бепе Грило.
Еден месец подоцна, Британија го шокираше светот откако изгласа напуштање на Европската Унија. Камерон поднесе оставка, а лидерот на про-Брегзит кампањата, Борис Џонсон стана министер за надворешни работи.
Сега, по триумфот на Трамп над Хилари Клинтон, популистичкото цунами кое делуваше малку веројатно до пред неколку месеци станува реалност, а последиците за европскиот политички пејсаж можат да бидат огромни.
Во 2017, гласачите во Холандија, Франција и Германија, а веројатно и во Италија и Британија- ќе гласаат на избори по триумфот на Трамп и Брегзит, и отровната политика која ги следеше овие кампањи.
Лекциите нема да останат незабележани од популистичките партии во континентална Европа кои ја поздравија победата на Трамп како удар за политичкиот мејнстрим.
„Денес САД, утре Франција“, порача на Твитер основачот на францускиот Фронт Насионал, Жан-Мари Ле Пен- татко на Марин Ле Пен.
Даниела Шварцер, директор за истражвуања на Германскиот совет за надворешни односи, вели дека тактиката „подигната тупаница“ на Трамп веќе станува модел и за популистичките европски партии во претстојните кампањи.
Норберт Хофер и Марин Ле Пен
„Разбиените табуа, размерите на политичкиот конфликт, агресијата која ја видовме кај Трамп, тоа може да го прошири обемот на она што е прифатливо во нашата политичка култура“, вели Шварцер.
Големо влијание
На почетокот на следниот месец, Австријците повторно ќе гласаат на претседателските избори, а Норберт Хофер може да стане првиот десно-радикален шеф на држава во Западна Европа од Втората Светска Војна наваму.
Истиот ден, референдумот за уставните промени на кој премиерот Матео Ренци ја темели својата политичка иднина, би можел да го поремети политичкиот живот во Италија, и да го поттурне левичарското популистичко движење на Бепе Грило поблиску до власта.
Десничарски националисти веќе раководат со владите во Полска и Унгарија. Во Западна Европа, веројатно дека некој како Трамп би можел да ја преземе власта се чини далечна, во моментов.
Во парламентарните демократии во многу европски земји, традиционалните партии се здружија во коалиции со цел да се одбранат од популистите.
Но, лекцијата од Брегзит кажува дека партиите не мора да бидат во владата за да влијаат врз политичката дебата, вели Тина Фордам, главен политички аналитичар во „Сити“, наведувајќи ја британската анти-ЕУ Партија на независноста.
„УКИП мина лошо на изборите но имаше големо влијание врз политичката динамика во Британија“, вели Фордам. „Комбинацијата од Брегзит кампањата и Трамп апсолутно го сменија начинот на кој се водат кампањите“.
Како што опаѓа поддршката за традиционалните партии и се раѓаат нови политички движења, предизвикот за формирање коалиции и нивно одржување станува многу потешко.
Целиот текст можете да го прочитате тука