Наместо соседски, Грција се држи непријателски и провокативни со своите соседи . Наместо по европски, фер и одговорно, таа демонстрира византиска измама и штетни балкански манири. Атина ги претворила злобата и националниот егоизам во нешто како државна политика. Повод за ваквите мисли се настаните од последните два месеци по северната граница д. Последното од нив стана викендов, кога околу 3.000 мигранти од кампот Идомени / Сухово / се обидоа да упаднат на македонска територија.

Нелегално колективно дело се случи и покрај паневропската одлука од 7 март за затворање на западниот балкански пат. Познато е дека мигрантите фрлале камења по силите на редот и на места ја пробиле првата линија на оградите. Познато е дека при инцидентите македонската страна има 23 повредени полицајци и војници. Како и да го погледнеш, тоа е прекршување на границата на една суверена држава. На настанот има неколку индикативни детали кои илустрираат дволичното однесување на грчката држава.

Страшни исповеди-Репортери муслимани го откриваат тајниот живот во џамиите

Прво, цело време грчката полиција ги забележува случувањата и воопшто не се вмешала за запирање на немирите. Можеби полицијата се чувствува слаба и затоа е стоела беспомошно со скрстени раце? Но грчката држава има и сили за борба со безредијата. Во текот на викендот во Грција немаше протести и овие сили можеше да бидат префрлени во Идомени / Сухово / и да не дозволат на мигрантите да припарат до граничната ограда. Тоа сепак не се случи и тоа воопшто не е случајно. Во саботата на мигрантите во логорот биле раздавање флаери на арапски јазик со повик во неделата да ја напаѓаат границата. Во упатството се укажа часот, местото и колку луѓе треба да се соберат, за да ја напаѓаат границата. Флаери се делат претежно од германски и британски активисти на невладиното здружение “Солидарност”, што неодамна делуваше на островот Лезбос.

Освен на социјалните мрежи на активистите од невладините организации имало провокативни пораки дека ќе се водат преговори за отворање на границата и балканскиот правец. Плус, дека и овој пат, како и кај претходниот инцидент на 14 март, на теренот имало голема група грчки новинари кои очигледно знаеле што претстои. Не се ли акумулира премногу совпаѓања – флаери, онлајн комуникации и појавата на грчките новинари. И неактивноста на грчката држава. Да, грчката полиција не можела да го избрка “солидарните” активисти од кампот (инаку ќе ја прогласат за недемократска практика), ниту пак беше можно да се конфискуваат флаери кои мигрантите лесно можеа да ги скријат.
Но полицајци и други функционери би можеле да минуваат низ шаторите со мегафон и да објаснат дека се води провокација против нив дека нема да има никакво отворање на маршрутата и да не тргнуваат кон граничната линија. Би можеле да го направат тоа не само во саботата, кога се делеа флаери, но и од претходниот ден, бидејќи ваква акција не може да се скрие и локалните власти несомнено знаеле што се крои. Како држава Грција имала можности да му парира на инцидентот, но воопшто не е мрднала за да престане прекршокот на една европска одлука. Зошто?

 
Не само затоа што не се согласува со него, но и сака да го пропадне, иако зад него стојат мнозинството земји-членки. И ненамерно се прашуваш, ако миграцискиот поток се пренасочува кон Бугарија, може ли да се потпираат на Грција, иако им е комшија? Не треба ли да се подготвиме за удари под половината од нејзина страна? Македонската лошотија на Грција потсетува и за бугарскиот проблем – земјоделска блокада на границата со Бугарија оваа зима. Познато е дека блокадата на Кулата-Промахон беше поради внатрешен грчки конфликт, во кој Бугарија нема како да е вмешана. Познато е исто така дека барањата на фармерите немаше како да биде задоволено, бидејќи наметнати даночни и социјални реформи се мултилатерални, транснационални.

Земјоделското незадоволството може и да предизвика разбирање, но блокадата на границата е чиста примерок на озлобеност. Секоја година во исто време Грците блокираат границата со Бугарија. Стана јасно исто така, дека грчките фармери прибегнуваат кон оваа практика од 2007 година и таа ги чини бугарските превозници десетици милиони долари секоја година. Што сепак направи грчката држава против нелегалната половина месеец блокада на еден меѓународен транспортен коридор?
Беспомошно ги крена рамениците со аргументот дека ситуацијата е надвор од контрола и не може да ја натера полицијата да преземе мерки. Грција да не е распадната држава како Авганистан или Сомалија, каде силите на редот се со ампутирани функции? Не останавме со такви впечатоци од кадрите на судирите поради финансиската криза веќе неколку години. Да не би грчките сили за безбедност да немаат доволен персонал или техника за да го деблокираат патот преку границата? И откако слични земјоделски протести се случуваат секоја година во исто време, зар власта не се сеќава да планира контрамерки? Неактивноста на државата ги спрема фармерите ненамерно и ја предизвикува помислата дали пак Грција на државно ниво не поддржува тајно едно незаконско дејствување? Не го поддржува ли и прекршувањето на основните европски вредности како слободно движење на стоките? Од финансиската и должничката криза останавме со впечаток дека на оваа држава или на елитата нејзина и станала навика да прави прекршоци и да се збогатува во мракот. А, сега, кажете како соседи да тераат со таков комшија! / БГНЕС
———- Јури Михалков, шеф на Меѓународниот оддел на Агенција БГНЕС.