Опремата на нивната армија и стратегијата им се “застарени”. Бомбите и проектилите за нивните ВВС “се прилично глупави отколку паметни”. Возниот парк им е “повеќе зарѓан отколку борбено-готовен”. Со децении тоа беа мислењета на воените лидери на Западот за руските колеги- Она што тие го видоа во Сирија и Украина ги шокираше.

Руските воени авиони вршат повеќе борбени летови за еден ден во Сирија, отколку што коалицијата предводена од САД го прави тоа за еден месец. Руската флота истрела балистички ракети од Каспиското Море на 1400 километри. и обезбедува доставувачки канали до Сирија. Противвоздушната одбрана, инсталирана од Русите во Сирија и источниот дел на Украина, ќе направат исклучително опасна ситуација за Западот да врши напади против режимот на Асад или украинските сепаратисти. Генерал Бен Хоџис, командант на американската армија во Европа, го опиша напредокот на Русите во електронска војна во Сирија и Украина – област во која тие беа оценети – како “перење на очите”.
Командантот на операциите на американските воздухопловни сили во Европа и Африка ген. Франк Горенк изјави дека Москва има анти-авионски системи на полуостровот Крим, анектиран од Кремљ минатата година, и во Калининград, ннклавата меѓу Литванија и Полска. Со овој чекор, вели тој, ќе стане “многу, многу тешко” за авиони на НАТО да добијат пристап до различни области, вклучувајќи до делови од Полска.

Не само што НАТО земји гледаат со загриженост кон Русите, Израел исто така го гледа натрупувањето на руското вооружување крај северната граница со Сирија и се чуди како ќе заврши сето тоа. Нивниот страв е дека веќе дошла до Блискиот Исток современа опрема и ќе стигне до Иран, на кој се гледа како на закана за постоењето на еврејската држава, или во други арапски земји, на тој начин ќе се одземе воздушната супериорност, што е примарна предност на Израел над неговите соседи. Воената моќ е во основата на стратешките триумфи на претседателот Владимир Путин.

Неговата интервенција во Сирија ги промени условите во играта и што се случува таму сега се наоѓа, во голема мера, во неговите раце. Конфликтот во Украина е полузамрзнат, по неговите услови. Русите се здружуваат со Курдите, обезпокоени од турскиот гнев, го испровоцираат тоа. И што е многу важно, сега тие се враќаат во Египет до степен кој не е виден во текот на 44 години, откако тие беа исфрлени од претседателот Анвар Садат. Еден од највисоките аналитичари на израелското воено разузнавање, изјави за “Индипендент” во Тел Авив минатата недела дека: “Секој кој сака да направи нешто во Блискиот Исток, треба да тепа пат до Москва.” Путин го сфатил значењето на тоа Западот да види “за прв пат дека таквите оружја постојат, дека тие се со висок квалитет, и дека имаме добро обучени луѓе кои можат да ги користат ефикасно. Сега тие исто така гледаат дека Русија е подготвена да ги користи, ако тоа е во интерес на нивната земја и нивниот народ. “Во Сирија Русите вршат најмногу воздушни напади на ден – до 96, колку што коалицијата предводена од САД извршила за еден месец. Тоа е сосема во спротивност, забележуваат западните воени стратези, во споредба со тоа колку брзо НАТО почна да се чувствува под напон кога ги бомбардираше Либија и Косово. Една од причините за скудност на боиштата на коалицијата е во тоа дека сунитските земји од коалицијата вршат едвај други мисии, бидејќи наместо тоа се концентрирани на нападите против поддржани од Иран бунтовници хути во Јемен.

Во исто време операциите на Турција повеќе се насочени против Курдите, отколку против Исламската држава (ИД). Луѓе од западните воени сили, исто така, тврдат дека Русите ги нападнале другите бунтовнички групи под маската на напади врз ИД и дека тие се повеќе недискриминирачки во насочувањето на ударите, бидејќи се помалку чувствителни на секој доказ за цивилни жртви и поради недостатокот на оружје со прецизно насочување. Но Русија никогаш не ветуваше дека ќе ги нападне само ИД.

Наместо тоа, таа рече дека “сите терористи” ќе бидат подложени на удари. Тоа,е погодно за Путин и претседателот Башар Асад, а меѓу целите се вклучени поумерени бунтовнички групи. Искуството од војните во Чеченија покажа дека Кремљ е навистина подготвен да се извлекува од “колатерална штета”, отколку Западот. Точно е, исто така, дека немаше доволно руски податливи бомби и проектили во првата фаза на сириската мисија: не може да се стави под контрола тврдењата на Москва дека користи прецизни оружја. Авионите, ракети и бомби, користени во почетокот на интервенцијата, беа мешавина од стари, кои датираат од времето на советската ера, и релативно нови.

Во Латакија беа базирани 34 авиони со фиксни крила: 12 Су-25 и четири Су-30см ловци-бомбардери; 12 застарени Су-24П2 и шест Су-34. Таму има исто така хеликоптери и неодреден број безпилотни авиони. Сепак повеќе од најмодерните од нив – Су-34, ги заменуваат старите авиони. Една од причините за ова е дека авиони како Су-25, ветеран од војните во Чеченија и Грузија, се ранливи за ПЗРК – преносни ракетни комплекси – за кои Москва се сомнева дека Турците и Саудијците ги испорачуваат да сунитските бунтовници. Вклучувањето од страна на Кремљ на најмодерни противвоздушни ракетни системи беше стимулирано од соборувањето на рускиот авион од Турците.

Веројатноста системот С-400 “Триумф” да падне во “погрешни раце” предизвикува голема загриженост во Израел. Таа располага со импресивен радар кој постојано го набљудува небото, и ракетна батарија која може да урне цели кои се наоѓаат на 400 километри. Една таква борбена единица е сместена во руската база во Латакија и покрива половина од израелскиот воздушен простор. Распоредувањето од Русија на опрема за електронска војна во Украина и Сирија како Красуха-4, што може да го замолчи системот АВАКС и сателитските радарски системи е уште едно отрезнувачко искуство за НАТО. Роналд Понтиус, заменик-шеф на киберкомандата на американската армија, рече: “Не може да не се дојде до заклучок дека не сме забележале напредок во однос на нивото на заканата”. Иако се жали од проширувањето на Русија и да се мачат од способностите на НАТО, ген. Горенк признава дека Русија не нарушува никакви меѓународни договори и “има право” да ги распореди овие системи. Во Сирија, рече тој, Русите користеле “ракети, користат бомбардери. Јасно е дека тие сакаат да ја покажат способноста дека можат да влијаат не само на регионалните настани, но и на настаните во светот”. Тоа навистина е најважно. Прашањето за Западот е дали да реагира на тоа, и детектира ново поглавје од конфронтација со Москва, или таква на поголемо приспособување. / Индипендент