Планот на американскиот претседател Доналд Трамп за решавање на израелско-палестинскиот конфликт бесрамно го крши меѓународното право. Но, тој исто така го потврдува признанието на Израел дека не може секогаш да го избегнува меѓународното право, пишува Al Jazeera.balkans.
Поточно, тоа покажува дека потенцијалното достигнување на Меѓународниот кривичен суд (МКЦ) претставува закана за Израел на начин на кој неискористените резолуции на ООН не можат да го сторат тоа.
Од формирањето на израелската држава во 1948 година, резолуциите на ООН, кои критички гледаат на Израел, во неколку наврати го повикуваа Израел да реши разни прашања, од правото на палестинските бегалци да се вратат во своите домови, до осуда на израелските напади врз палестинските цивили.
Т.н. Трампов „Договорот на векот“ има за цел да ги врати ваквите резолуции со давање легитимност на низа нелегални потези, вклучително и израелска анексија на илегално окупирана палестинска земја и континуирано воспоставување на еврејски населби на палестинската територија.
Договорот тврди дека Ерусалим е „неразделената“ престолнина на Израел, додека Палестина би имала ограничена контрола врз расфрланите населби во Источен Ерусалим. Овие населби се источно и северно од „безбедносната бариера“, инаку позната како „Ѕидот на раздвојување“ изграден од Израел, кој беше прогласена за нелегален од Меѓународниот суд на правдата (МСП) пред повеќе од 15 години.
Постојат десетици резолуции на ООН кои го обвинуваат Израел и бараат тој да престане да ги крши палестинските права. Сепак, Израел продолжува срамно да ги крши, како и други меѓународни правни решенија без никакви санкции.
Каква е користа од меѓународното право кога тој продолжува да ги предава Палестинците?
Отсуството на сите реални последици за израелското незаконско однесување не е неограничено. Лош каков што е, планот на Трамп јасно го прави Израел, да ја признава моќта на меѓународното право, особено кога се користи како алатка за отпор.
Овој договор ја повикува Палестина да прекине со сите меѓународни кривични случаи не само против Израелците, туку и против Американците.
Стравувањата на американските и израелските автори од договорот произлегуваат делумно од она што Палестина успеа да го постигне преку меѓународното право, и покрај постојаното потчинување и угнетување од израелската држава, поддржана од САД.
Повеќе од 130 држави ја признаа Палестина како земја-набљудувач, што не е членка на ОН, во ноември 2012 година. Палестина се приклучи на статутот на Римскиот статут на МСП , по што побара овој суд да ги испита злосторствата извршени на нејзината територија.
Во декември 2019 година, по долги разговори во врска со надлежноста на МСП за ситуацијата во Палестина (некои од нив се актуелни), обвинителот на МСП на крајот донесе одлука дека има разумни основи да се испитаат злосторствата извршени на палестинска територија.
Доколку сегашниот случај на МСП достигне фаза во која ќе бидат покренати обвиненија против израелските власти и се издадат потерници, тоа би ја ограничило мобилноста на тие функционери бидејќи се обидуваат да ги избегнат државите каде што би можеле да бидат уапсени и пренесени во Хаг на судење. Тие исто така ќе бидат именувани и засрамени.
Се разбира, шансите за тоа да се случи се мали. МСП нема своја полиција да апси лица и наместо тоа, се потпира на работа со држави за да го сторат истото.