Уште пред 10 години нивниот број на стариот континент беше над 50 милиони.
Настаните во последните месеци повторно го привлече вниманието кон муслиманската заедница во Европа.
Европејците беа потресени од серијата терористички напади извршени од исламистички радикалисти, а исто така и од приливот на милион и половина муслимани бегалци од земјите на Блискиот Исток и Северна Африка.
Значи, колку се тие, муслиманите во Европа и какви се изгледите за нивното понатамошно постоење на Стариот континент, коментира Дмитриј Добров во inoСМИ.Ru.
Според информации на германскиот Zentralinstitut Islam-Archiv во 2007 година во цела Европа живееле 53 милиони муслимани, меѓу кои 16 милиони во ЕУ и 25 милиони – во Русија.
Според информација на американскиот истражувачки центар PEW во 2010 година (од тогаш овие индикатори значително се зголемиле) најголемите муслимански заедници во Западна Европа се наоѓале во Германија (4,8 милиони лица или 5,8% од населението) и во Франција (4,7 милиони или 7,5% од населението).
Во Велика Британија овој удел бил 4,8% (околу 3 милиони муслимани). Во Русија живееле повеќе муслимани (меѓу 14 и 25 милиони, разликите во податоците се големи), но има принципиелна разлика: на прво место станува збор не за мигранти, а за автохтоно потекло на Руската империја-СССР-Руската Федерација, кои имаат искуство во постоењето во мултинационална земја и значително подобро се интегрирани во општеството.
Особено место заземаат муслиманите на Балканот (не помалку од 12 милиони лица), каде што тие се исто така суштински етно-религиозна група и претставуваат како дел од населението на Црна Гора 18,5%, на Македонија 35%, на Босна и Херцеговина – 60% и на Косово – 90%.
Со драстичното темпо расте уделот на муслиманската заедница меѓу населението на Унијата: 4% во 1990 година, 6% во 2010 година и, според прогнозите, 8% до 2030 година. Муслиманите се концентрира во големите градови: во Париз – 1,7 милиони, во Лондон – околу 1 милион лица.
Во низа градови на Европа нивниот удел од населението е особено висок: Амстердам (14%), Антверпен (16,9%), Брисел (до 25%), Бирмингем (26,9%), Марсеј (25%), Стокхолм ( 20%), Келн (12%). А некои населби на овие градови, како озлогласениот Моленбек во Брисел или Сен-Дени во Париз, се речиси целосно муслимански.
Тешкотиите на интеграцијата
Зголемувањето на муслиманската заедница во Европа во врска со високата стапка на наталитет е во позадината од намалување на домородните европско население кое води до радикален пад на социо-културното и етничкиот баланс, а исто така и кон неизбежни тензии, способни да прераснат во граѓанска конфликт.
Перспективите за интеграција во европското општество и работна средина се ирелевантни како за “старите”, така и за “новите” мигранти-муслимани.
На европската економија не и е потребна неквалификувана работна сила во такви количини. Веќе има примери – како во Германија, така и во Франција, каде што во 60-тите и 70-тите години на минатиот век пристигнаа милиони мигранти од земјите на Африка и Блискиот Исток, и работеа во секторот на услуги, на градби и во автомобилската индустрија .
Со времето потребата од оваа работна сила престанува, а мигрантите остануваат во Европа и минуваат на социјална помош. Токму меѓу овие мигранти, главно муслимани, се формира урбаната субкултура која ги негира европските работнички и цивилизациски вредности.
Во Франција интеграцијата на муслиманите не е извршена и по 50 години, откако се смениле најмалку три генерации мигранти.
Речиси сите муслимани во ЕУ се иселеници од Блискиот и Средниот Исток, Северна Африка и од Балканот. Независно од долгогодишното живеење во Западна Европа, тие упорно се придржуваат кон традиционалните за нив религиозни и семејни вредности.
Во предвид мора да се земе повисоката стапка на наталитет меѓу европските муслиман ,а кој е висок процентот во однос на младите, особено подложни на пропагандата на милитантниот исламизам и традиционалните исламски вредности.
Радикалниот ислам се шири драстично меѓу муслиманските младите во Европа – како меѓу дојденците, така и кај претставниците на втората и третата генерација муслимани. Да војуваат на страната на Исламска држава (ИД) во Сирија и Ирак заминаа илјадници млади муслимани од Франција, Германија и Велика Британија.
Демографскиот притисок се зголемува
Иако привремено се чувствува пад во бранот на масовната миграција од земјите на Блискиот Исток кон Европа, набљудувана во 2015-2016 година, новата инвазија на бегалци е неизбежна. Демографскиот бум во арапските земји и во Турција продолжува – т.е. низ целиот периметар на Европа. На пример населението на Египет расте со 2 милиони луѓе годишно. Тоа веќе ја надмина бројката од 90 милиони и ќе стигне 100 милиони луѓе во наредните години. Земјата се бори од преселување, нема вода, погодна за живот земја има 7% од целата територија на земјата.
Со слични проблеми се соочуваат и другите земји од арапскиот свет, бројноста на чие население надминува 400 милиони лица, вклучувајќи Алжир (околу 40 милиони), Сирија (22 мил.), Ирак (35 милиони.). Посебна улога за подигнување на денешните проблеми во Турција исто така, одиграа демографските фактори.
Во последните 25 година населението на земјата се зголеми од 50 на речиси 80 милиони луѓе. Извор на високиот наталитет остануваат внатрешни области на Анадолија, каде населението води традиционален начин на живот, го исповеда конзервативниот ислам и дава на виделина многу деца.
Во услови на граѓански конфликти, социјални потреси и заедничка безперспективност се повеќе млади муслимани се насочуваат кон Европа во потрага по подобар живот. Европските земји очигледно не се подготвени да прифатат толку големи бегалски струи. Притоа Турција веќе ја предупреди Европа дека во случај дека до октомври нема и биде доставен безвизен режим од ЕУ, таа ќе ослабне граничната контрола и Европа ќе биде преплавена од нови бегалски струи.
Повидлива еколошка катастрофа на Блискиот Исток (суша, офанзива на пустината, недостиг на вода) и крвавите конфликти за контрола на водните ресурси може да доведат до нова “преселба на народите”, и до појава за првпат на категоријата “климатски бегалци”.
Набљудувањата на американската вселенска агенција НАСА покажаа дека за периодот од 1989 до 2012 година земјите на Блискиот Исток преживеале најмногу грозоморна суша со векови. Тоа беше причина за многу катаклизми и граѓански војни.
Особено во Сирија како резултат на сушата речиси целосно беше уништен земјоделски сектор, стотици илјади луѓе се преселијаво предградијата на Дамаск, Алепо и Хомс, каде се создаде експлозивна атмосфера.
Во март 2011 година тоа стана една од причините за востанието против баасисткичкиот режим во Дамаск. Иако “тврдоглави” на факти, западноевропските политичари продолжуваат да ги игнорираат демографските закани кои произлегува од Медитеранот.
Се создава впечаток дека ниту зачестените терористички активности, ниту миграциската криза, ниту повидлив исламски радикализам нема да поттикнуваат политичкото раководство на Унијата и земјите од Западна Европа да се откажат од идеолошките догми “мултикултурност” политичка коректност и толеранција.
По имплицитно правило основните средства за информации во ЕУ преферираат да не говорат за национталността или верската припадност на терористите. Исто така треба да се потсети дека веќе година и половина во весниците и интернет-изданијата во Германија и во Франција се отстранети форумите на читателите по сите “чувствителни” теми, првенствено влијаат бегалци, муслимани и тероризам. Под овие услови гласноговорник на стравот и загриженоста на домородното население на ЕУ стануваат антиевропски и крајнодесничарски партии кои регрутираат повеќе приврзаници.