Сè уште не знаеме како „Вагнер“ ќе биде реструктуиран или управуван во „пост-пригожинскиот“ свет, но тоа се прашања од секундарно значење. Најважниот факт е дека малигните политички, воени и економски активности на групата несомнено ќе продолжат. Тие се премногу вредни за Москва да дозволи да исчезнат, со оглед на способноста на групата да се инфилтрира во клучните стратешки региони и да го поттикне антизападното расположение. За да се види колку беше ефективно, треба само да се погледне нивното влијание врз владата на Мали, пишува „The Telegraph“.
„Ќе најдат друг шеф“
Како комерцијални изведувачи, платениците на Вагнер можат да ја донесат руската воена моќ на места каде што нејзината отворена употреба би била политички невозможна. Економски, оваа група е исто така клучна затоа што генерира огромни приходи за воената ризница на Кремљ од злато, дијаманти и други минерали, кои често се шверцуваат од Африка за да се избегнат западните санкции.
Како што напредува војната, Москва ќе треба не само да ги одржува овие активности туку и да ги прошири, а отстранувањето на Пригожин можеби помогнало да се овозможи тоа. Сега сè се собра. Човек кој стана премногу моќен е отстранет и тоа му овозможува на Путин да обезбеди поголема лојалност од африканските влади што ги држи на власт со помош на руски платеници. Тоа што на Пригожин, дури и по прекинот на пучот, му беше дозволено да се сретне со националните лидери и дипломати на минатомесечниот афро-руски самит во Санкт Петербург, доказ е колку сериозно Кремљ го сфаќа ова прашање.
Во многу случаи, африканските лидери се цврсто врзани за нивните прокси односи со Русија, кој и да е на чело на земјите. Советникот на претседателот Фаустин-Аршанж Туадер од Централноафриканската Република, која е силно зависна од групата Вагнер, јасно стави до знаење дека односите со руските платеници нема да се променат по смртта на Пригожин. „Ќе најдат друг шеф“, рече тој.
И навистина, работните односи ќе продолжат да ги одржуваат менаџерите на Вагнер во земјата, кои најверојатно ќе останат на своето место и покрај смртта на нивниот шеф – нивната лојалност кон сопствените плати надминува сè друго.
Можно е и „ребрендирање“
Вагнеровите борци не се непознати за ваквите промени. Групата постојано се префрлаше од една структура во друга, како што налагаа околностите, со непробојна мрежа на подгрупи, партнерства и политички и финансиски корисници. Можеби ќе можат да го задржат идентитетот што им стана познат на лидерите кои ги вработуваат, иако можеби е соодветно да се направи некаков вид „ребрендирање“, прикривање на нивните постапки и помагање да се избегнат санкции.
Многу од компонентите на групата би можеле лесно да се вклопат во друг ентитет контролиран од Кремљ како „Редут“, платеничка група поврзана со руската воена разузнавачка служба ГРУ.
Во секој случај, руските платенички операции на африканскиот континент ќе станат уште поефикасни бидејќи средствата на „Вагнер“ стануваат речиси неограничени. Оваа растечка закана е опасен дел од многу поголем проблем за Западот, бидејќи Русија и Кина го прошируваат своето влијание во Африка и прават се што можат за да го потиснат западното влијание и економската моќ.
Велика Британија беше премногу бавна да ја препознае и да се спротивстави на стратешката закана на Вагнер и другите руски приватни армии. Воведени се санкции, но британската влада со месеци расправаше дали да ја прогласи за терористичка организација или не. Сега западните демократии мора итно да најдат начин со оган да се борат со оган во новата руска форма на војување.