Турскиот претседател презема нова надворешна политика информира сирискиот сајт “Пекол дурар аш Шамил”, близок до бунтовниците, која ја сподели информацијата добиена од веродостојни курдски извори неколку дена пред посетата на Ердоган во Санкт Петербург, пред да е затворена канцеларијата на партијата “Демократски сојуз”, предводена од Салих Муслим, во Москва.
Таа беше отворен во јануари 2016 година за време на разговорите за Сирија, но турската страна има поставено прашањето за затворање на канцеларијата.
Рускиот претседател Путин одговорил дека нема информации за постоењето на таква канцеларија и дека ќе добие детали за прашањето од министерот за надворешни работи Лавров.
Според цитираниот сајт курдски извори изразуваат жалење, бидејќи според нив нема да постои единица која ги координира воените дејствија кои ги водат Курдите во Северна Сирија со руската страна.
Военото крило на ПДС, имено Деловите за народна одбрана (ЧНЗ), војуваат во овој регион како против ИД, така и против бунтовниците, кои се поддржани од Анкара.
Во оваа фаза останува отворено прашањето дали Курдите нема да падната како жртва на руско-турското зближаванe. Аналитичарите за состојбите на Блискиот Исток си го поставуваат ова прашање – дали Москва е подготвена да ги игнорира врските со Курдите против прекинувањето на поддршката на Турција за бунтовничките групи во Северна Сирија и затворањето на турско-сириската граница за џихадисти и оружје?!
Очигледно тешка ќе е дискусијата и за прекласификација на терористичките организации во Сирија. Станува збор за милиции како “Нуредин Зинки”, “Ахрар аш фстаци” фронт “Фатах аш фстаци” (поранешната “Ал Нусра”) и други, кои уживаат директната поддршка на Анкара. Руско-турските преговори ќе влијаат и врз битката за Алепо, која се смета за клучен во сириската граѓанска војна.
Голем број аналитичари сметаат дека воените дејствија во вториот по големина град во Сирија како своевидно повторување на големиот бунт на “Муслимански браќа” во периодот 1976-1982 година во Сирија. На 16 јуни 1979 година приврзаници на “Муслимански браќа”, особено на групата “Вооружена авангарда”, убиваат меѓу 50 и 83 курсисти алауати (тврди дека има и христијани и сунити) во артилериско училиште во Алепо во квартот “Рамуса “.
Сега крвавите борби меѓу владината војска и бунтовниците се водат токму на истите места. Нешто повеќе, командантот на милицијата “Нуредин Знки” Јасер Јусуф е син на полковникот Ибрахим Јусуф, кој заедно со Аднан Укла ги егзекутира кадетите во веќе споменатата артилериско училиште во Алепо.
Овие историски факти, чија застареност е пред повеќе од 30 години, тешко можат да влијаат врз бришењето на конфесионалното непријателство, постоечко во општеството, а особено поостро во Армијата институција во Сирија. Последната е доминирана од алауитската заедница последица на француската колонијална политика, стимулирање и регрутирање на малцинството на сметка на мнозинството.
Овој принцип има силен белег и врз оваа структура на сирискиот воен институт, особено во офицерскиот корпус. Евентуалната руско-турска зделка едвај би влијаела решително на надминување на неколкудецениското конфесионално непријателство, кое и соодветно би придонела за конечно и целосно смирување на ситуацијата.
Во оваа светлина просаудитскиот “Шарк ал Аусат” забележува со загриженост дека можноста за нова оска Русија – Турција – Иран се зголемува силно особено по посетата на иранскиот министер за надворешни работи Мохамед Зариф на Анкара. Во Тел Авив исто не кријат загриженост од руско-турската кохезија и евентуалното преминување на НАТО Турција во коалицијата Русија – Иран – Ирак – “Хезболах”.
Ердоган навистина презема нова надворешна политика. Аргументи во оваа насока се податоците дека во моментов течат интензивни контакти за нормализирање на односите меѓу Анкара и Дамаск покрај изјавите на турскиот министер за надворешни работи Чавушоглу дека нема промена на Турција во однос на Асад. Во оваа фаза контактите се реализираат од граѓански лица кои имаат силни позиции пред политичките водичи на двете влади.
Средбите се одвиваат во различни места, од кои едно е Техеран. Можеби со тоа се објаснува и тишината на официјален Дамаск за новите моменти во односите меѓу Москва и Анкара.
Ставањето акцент на принципот за “зачувување на територијалниот интегритет на Сирија” на руско-турските преговори во Санкт Петербург, кој е очигледно на антикурдска основа, е објаснувањето за потребата од компромис од двете непомирливи непријатели Ердоган и Асад.
Во конкретниот случај, принципот “нема вечни непријатели и нема вечни пријатели, а само вечни интереси “се интерпретира со” борба против најголемото зло “, имено лансирана курдска федерација во Северна Сирија, истовремено отфрлање од Дамаск, Анкара и од Техеран.