Со цел да се одговори на дилемата дали “Панамските документи” се дел од информациската војна треба да се погледне листата на оние што директно или индиректно се обвинети. Кој го има, а кој не е во весниците? И кој финансиски ја помогна оваа операција?

“Конзорциум за истражувачко новинарство” не работи за шајки? Или само за идеалите на слободниот свет ослободен од даночните раеви и корупцијата?

Кога во февруари 2002 година “Њујорк тајмс” ја најави можноста дека владата на САД овозможува лажни вести да се инфилтрираат во медиумите, поточно во пријателски земји, тогаш може да се каже дека се остваруваат Орвеловите пророштва.

Реакции во американските медиуми беа доста сурови, така што претседателот Џорџ Буш побара од секретар за одбрана Доналд Рамсфелд да ја разгледа соодветноста на оваа единица, како што беше наречена во Пентагон, “Одделението за стратешка поддршка и промоција на американските интереси.” Циниците веднаш тоа го нарекоа ” Одделение за дезинформации.”
Како што наведена новинарите на „Њујорк тајмс” Џејмс Дао и Ерик Шмит, американската војска емитираше по 1980-радио и телевизиски програми во Никарагва, со цел да ја собори владата на санданистите, а своевремено и грузискиот претседател Михаил Саакашвили за” Вашингтон пост “, вели дека парите што САД ги има инвестирано во формирањето на независните медиуми во неговата земја “е во вредност од повеќе од 5.000 американски маринци”.

Американската компанија “Линколн груп” има инвестирано од 2003 година околу 100 милиони долари во ирачките медиуми и обука на ирачки новинари. Дека новинарите треба да стане независни …

Пентагон има договори со компании „Linkoln grup”, „Si Kolman ink.” i „Sajens aplikejšn internešenel korporejšn” во вредност од повеќе 300 милиони долари само за формирање на слободата на медиумите во некои земји, а со тоа и, се разбира, влијание на мислењето на локалниот електорат.

Според податоците на Илена О’Конор, од Меѓународниот центар за новинари во Вашингтон, и Дејвид Хофман, од мрежата на “Интерњуз”, владата на САД помага за воспоставување на илјадници нови ТВ и радио станици од целиот свет и врши обука на десетици илјади новинари и медиумски менаџери, така што би можело да влијае на стотици илјади луѓе чија професија е тесно поврзана со новинарство.

Што прават разузнавчите служби по ова прашање, само може да се мисли. И она што го прават разни меѓународни невладини организации и фондови, во овој контекст, тоа е само приказна.
„Панама документите”? Веројатно никогаш во историјата на човештвото немало толку длабока социјални немири и пресврти по 1945 година, модернизација, или брутална прозападно обликување на планетата, исфрли од рамнотежа три четвртини од човештвото.

Старите традиции, што се чинеше беа вечен, се поразени. Правила, норми, институции, сè е изгубено. Детето-војник во Африка денес не признава никакви забрана нитуа наредби. Дали би детето-војник ќе го убие татко или мајка за 100 долари?

“Зошто да не”, му одговори едно такво дете-воин пред 19 години во Конго. Овој радикален прекин со сето она што се случувало во минатото, ова е модерен нихилизам на денешницата, ова е реалноста – сè е дозволено.

За да не плаќате даноци, се перат пари во Сејшели, Панама или Кајмани? Чудно?
Само законот на алчноста: за богатство, моќ и жение. Максим е: “Се она што го сакате.” Каква е разлика од дете со “Калашников” во Конго? Или “конзорциум за истражувачко новинарство”?

Така, “панамскиот хартии од вредност” пред се препознава омраза на некои западни центри на моќ против претседателот на Русија Владимир Путин. “Панама хартии од вредност”, во мало, ова е извонредна стратегија наменета кон исклучителна личност.

Секој друг во овие “хартии од вредност”, сите други имиња се само гарнир за Путин. И неговото име, а не во “хартии од вредност” само имињата на неговите пријатели. Итро, нема штоо. Всушност, Кина, Русија и Путин се трите целни објекти “на Панама хартиите”, но во случајот на Кина Адам Смит, Дејвид Рикардо и Маркс едноставно не тоа не го очекувале. Така во “документи”, сега се сместени некои членови на кинеската Комунистичко Политбирото.
Непријателство на Америка кон Путин полека се претвора во омраза и дека омразата е деструктивна сила, таа мора да стане колективна. Идеологиите секогаш биле алиби на омраза, на Студената војна меѓу Москва и Запад, која одамна е завршена, но воините на Западот остана на местото на настанот.

Тврдењата на САД се “специјалитет” во светот, односно верување во супериорноста на духот над другите, кое истовремено укажува дека наводно друг е помалку вредни. Тоа е на границата меѓу непријателство и омраза. Дали е ова некој вид на расизмот – Не знам, но сите просветители и филозофи на 18-ти и 19-ти век беа на некој начин расистии, како и Кант и Хегел.

Во “панамскиот хартии” нема крупно американско име. Сите други беа наивци и будали, само не Американците? Како тогаш понатаму да се демонизира Путин? Само во време кога Русија има претстојни парламентарни избори?

Па ајде во промет ја пуштате овааа документација”. Што е подготвувана со години и, добро, само сега се сетика дека ќе ја пласираат. За сегашна Америка мир со нуклеарна Русија со Владимир Путин е неопходност, но очигледно не е трајна определба.