Митрополит Николај Пловдивски и Вселенскиот патријарх Вартоломеј (десно)
И двајцата се Масони и страдаат од манија за величие.
Искористување и одбивањето да се оди на Вселенскиот собор, организиран од Вартоломеј, нели цели четири патријаршии се оправдаа дека нема да земат учество на светиот соборот, кој нема како да се нарекува “голем, свет и сеправославен”. Дали тоа беше разумно решение, или каприц на амбициозните “великани”- прашува бугарскиот босослов, автор на анализата?
Цариградскиот патријарх Вартоломеј според многумина бил запознаен со плановите и амбициите ги сонувал за да стане соборот, а кој го организира на островот Крит, во “настанот на милениумот” и на тој начин да го остави своето име во историјата како човекот кој објави помирување меѓу православните Цркви и ватиканската папска секта.
Вартоломеј имаше намера да го направи тоа преку соборот. Но не можеше. Така и не успеа да го освои прекарот, со што го именуваат негови пријатели – Вартоломеј Први.
Тоа е глупост и сељандурштина, бидејќи во православната традиција кај патријаршија нема династички принцип дека да имаме Еди-кој си прв, втор, трета и др. А во Римокатоличката папска традиција некој го зема името на друг близок или далечен свој претходник, по што ќе биде избран од конклава за папа, за да покаже чија црковна политика ќе следи. На пример Јован Павле Втори го усвои името на Јован Павле Први, за да покаже дека негова главна мисија ќе биде да работи за обединување на христијанскиот свет. И откако Полјакот се нарече Јован Павле, дури тогаш Италијанецот по ронка посмртно стана Прв, а тој стана Втор. Така значи ги толерира хранителите за да го нарекуваат Вартоломеј Први, Димитриос Архондонис на друг начин всушност ни кажува дека не е само некој си е Вартоломеј, но е Вартоломеј Велики.
“Велики”, сепак според православната традиција се прикачува на името на некој што се прославил со побожност и светост во посебна мерка. Основачите на монаштвото – светците Антониј и Макариј, се наречени Велики. А кој е Архондонис? – Тој е роден во едно село во Турција се наоѓа на остров Имврос. Син е на бербер и досега дури во фамилијарна им куќа работел во кафуле и бербер на првиот кат. Овие нешта буквално го прават Вартоломеј да е бесен на судбината, зашто Бугарите и Русите му го руинираапланот да се запише во всемирната историја како нешто повеќе од она што е по раѓање и придонес. Во ова интересите му се судрија со оние на еден друг амбициозен архиереј – сегашниот митрополит на Пловдив Николај Севастијанов. Тој исто така сакал да повторува уште од сосема млад, дека неговото име ќе се еден ќе се пишува; “Со златни букви во аналите на историјата”.
Јуни 2016 година Пречекот на Неговото Всесветејшество Вартоломеј на остров Крит
Многумина веќе не само се сомневаат, но се убедени дека Николај Пловдивски страда од манија за величие. И еве што се добива кога двајца кандидати за црковна слава си ставија дамка: едниот – Вартоломеј, за да биде “славен и голем”, организира собор, а другиот – Николај, со иста цел му го бојкотира соборот. Двајцата имаат многу заедничко и во своето потекло. И Николај е родум од село – Горни лозје крај Софија.
И двајцата се лути на татковината и на територијата и роднините затоа што не можат да изгледаат “велики” со нив.
Но. таа меѓуселска интрига се заеба на соборот и може да доведе до огромни катаклизми во животот на светското православие и ако се во искушение за помалку од теоријата на заговор, ќе треба да одбележиме уште еден заеднички факт – дека и Вартоломеј, и Николај се масони.
Или, во најмала рака масонски креатури во Црквата, а тоа крие сериозни опасности. Дезинфенкцираниот Николај до врвовите на црковната хиерархија во Бугарија, пријатели на татко му Методи Севастијанов – со мастило бизнисмени Гергов, Манџуков и се масони.
И Вартоломеј е масон. На последното впрочем се должи и нетрпеливоста на Атинскиот архиепископ Јероним кон него. Последниот смета дека Слободното Ѕидарство е опасно за Црквата, бидејќи масон “планомерно” се обидуваат да упаднат во неа со цел да се збогати со имот и да ја уништи верата. Неслучајно точно Јероним Атински, речиси веднаш по интронизацијата започна целосна чистка на масоните во грчкиот клир.
Тие, сепак, протерани од Атина, добро се вкопани во Цариград. Според руски извори на информации официјалниот буџет на соборот во Крит бил 70. 000.000 евра дадени од приватни донатори на Вартоломеј.
А кога масон одделува толку многу пари за нешто, сигурно имаат “добар” план. Дел од причините за скандалот при неодамнешната посета на Вартоломеј во Бугарија беше токму во противостановенето и надгледување меѓу него и Јероним за епархиите во Северна Грција, кои се под мешана – Истанбул-Атинска, црковна власт. За да им се допадне на нивните митрополити, Вартоломеј го покрена скандалот со подигнатите од бугарската војска црковни реликвии и вредности оттаму за време на Втората светска војна. Потоа, божем навреден од рускоот одбивање за учество во соборот му, Вартоломеј почна да дејствува по давањето на целосна самостојност на Украинската Црква и на тој начин придонесува за конечната поделба на Киев од Москва.
Мотивот сепак му е лицемерен, бидејќи, како неколкумина руски клирици веќе истакнаа антируска реторика на Цариград е многу пред руското одбивање за учество во соборот на Крит – уште од времето во кое Цариград и Москва заедно го подготвуваа соборот. Именителот факт во оваа компонента е оној дека при посетата на Путин и на Патријархот Кирил Московски во Атон по повод 1000-годишнината од руското монашко присуство таму Вартоломеј одби да оди, а тие се таму. И што се случува со датум: Русите подготват свој “сеправославен собор”, како “реплика” на Вартоломеевиот. Во него ќе учествуваат најверојатно главно одбиените- оние што не одеа на Крит Бугарите, Грузијци и Антиохејците, а можеби и Србите, кои по обичај “седат на две столици” – беа во Крит, ќе одат најверојатно и во Москва. И на тој начин веќе ќе сме сведоци на еден вистински и голем раскол, ако споредиме можеби со поголем раскол од 1054 година, кога еден против друг се Грци и Латини, а сега – Грци и Словени. И сето тоа поради амбициите на двајца луѓе кои си “ги” мерат со “селски мурафети”.
Светло Ангелов-ПОРТОС,
богослов