Крајот на ВМРО-ДПМНЕ

од desk4

 Ви пренесуваме дел од колумната на Џабир Дерала за Цивил Медиа:

Се случи тоа што подолго време се наѕираше. Мицкоски ја истера агендата докрај, го дотолчи политичкиот дијалог и му нанесе тешки штети на македонскиот од кон европската иднина.

Сите процени на карактерот на Мицкоски и кликата околу него, предвидувањата, анализите и предупредувањата се докажаа како точни, особено по неславниот распад на серијата Лидерски средби. Овие денови увидовме многу сличности меѓу Груевски и Мицкоски. Веројатно сега Мицкоски потскокнува од радост и разнеженост за оваа споредба, за која веднаш морам да кажам, се однесува на ниски морални и политички вредности.

Да се потсетиме… Во текот на преговорите во Пржино, Груевски се однесуваше кукавички и нечесно, се трудеше да ја спаси само кожичката своја и на оние што мора да ги спаси, затоа што тоа додатно ќе го штити. Тој и братучед му ги употребија сите валкани и уличарски трикови што можат и не можат да се замислат во политиката. Преговорите ги водеше меѓународниот посредник и експерт Питер Ванхауте, за Груевски да го прогласи за персона нон-грата среде преговори, му се закануваше со клоци од јавна говорница, што му даде уште време. Или, поточно, меѓународната заедница, инсистирајќи тој да биде рамноправен учесник на преговарачката маса, му дадоа одлични, па и надмоќни позиции да се одбрани. Потоа, посредници беа амбасадорите на ЕУ и САД кои покажаа ретка посветеност, но и беа лимитирани со дипломатско-политички рамки и правила што му одеа во прилог на Груевски, а на штета на демократскиот процес.

 Што се случи со Договорот од Пржино? Тој договор им го продолжи политичко-криминалниот живот на Груевски и Фамилијата чии марионети се Мицкоски во име на партијата и Иванов, во име на државата(!). Тоа ја затапи острицата на граѓанското движење, иако голема е веројатноста дека тоа нѐ поштеди од посериозен внатрешен конфликт.

Договорот во Пржино и политичкиот дијалог подоцна му дадоа време и простор на политичкото подземје предводено од Груевски да се консолидира по изборниот неуспех во 2016 година и да ја спроведе полугодишната блокада на парламентот и на останатите демократски институции што кулминира со теророт врз Собранието на 27 април 2017 година. Потоа, благодарение на политиката на помирување и инклузивност (што и да значи тоа), кадрите на ВМРО-ДПМНЕ останаа во системот, само да продолжат со опструкциите на демократските процеси. Видовме континуитет, наместо да видиме и доживееме коренити промени.

Целата колумна на Цивил Медиа на следниот линк.

Слични содржини